P1090802

odbiegają od naszego sposobu wyrażania się, np. zwroty tautolo-giczne, postpozycyjny szyk zaimkowej przy dawki dzierżawczej.

•Zasada poszanowania językowego zwyczaju, tradycji biblijnego języka polskiego, która powoduje zachowanie w dzisiejszych tłumaczeniach wielu stałych formuł językowych (frazeologizmów) oraz niezmienność słownictwa religijnego.

*    Zasada stosownośd i godności słowa, która ma potwierdzać i zapewniać sakralny charakter tekstu poprzez dbałość o wartość estetyczną słowa; zachowanie równowagi między językiem a treścią (odnoszeniem do Boga, Istoty Najwyższej) tekstu', a co uzewnętrznia się przede wszystkim w warstwie leksykalnej tłumaczenia (w wykorzystaniu słownictwa ogólnego, literackiego).

*    Zasada oryginalności, indywidualności, nakazująca autorom wprowadzanie nowych, świeżych, niespotykanych w dotychczasowych translacjach zachowań językowych. Dążenie do nadania tłumaczeniu indywidualnego piętna odgrywa coraz większą rolę w dzisiejszych translacjach.

To właśnie wymienione zasady i cechy są ponadczasowe, uniwersalne. Natomiast w poszczególnych wiekach, okresach w historii polskiego stylu biblijnego różna była hierarchia ich stosowania, ważności i to jest -jak sądzę - źródłem zmian, ewolucji polskiego stylu biblijnego.

Dla doby staro- i średniopolskiej oraz współczesnej polskiego stylu biblijnego widziałabym następujące zhierarchizowanie owych zasad:

Doba staro- i średniopolska    Doba współczesna

1.    Zasada poszanowania oryginału, wierności wobec oryginału

2.    Zasada stosownośd i godności słowa

3.    Zasada poszanowania językowego zwyczaju, tradycji

1.    Zasada powszechnej zrozumiałości, komunikatywności języka

2.    Zasada poszanowania oryginału, wierności wobec oryginału

3.    Zasada poprawności językowej

⁷Na temat zasady stosownośd i godności słowa zob. ni.in. K. Maćkowiak, op. cii., s. 62 i nast.

144