P2025506

42 Bizy danych

Określanie typu pola łączącego dwie tabele

Będziemy teraz tworzyć projekt tabeli zawierającej dane o stanowiskach i placach pracowników. Tabela ta będzie w przyszłości związana z tabel* pracownicy-dane porsonalneT. jako uzupełnienie danych o pracownikach firmy. Musi zatem zawierać pole łączące, które będzie przechowywać identyfikatory poszczególnych osób, dzięki czemu możliwe będzie powiązanie danych z obu tabel.

W siatce projektowej wpisujemy zatem nazwę pola IDpracownlka. ustalamy typ pola jako Liczba i wprowadzamy opis w postaci unikatowy identyfikator pracownika. Ponieważ w relacji, którą niebawem utworzymy (łącząc pola IDpracownlka), tabela pracownicy-dane porsonalneT będzie traktowana jako nadrzędna wobec tabeli płac. więc w tabeli płac pole IDpracownlka musi być typu Liczba i rozmiar pola Liczba całkowita długa Wynika to z faktu, że w tabeli nadrzędnej pole IDpra-cownika miało typ Autonumarowanie.

We właściwościach należy ponadto usunąć 0 z komórki Wartość domyślna, ustalić Wymagane na Tak (każdy pracownik musi mieć przydzielony identyfikator), zaś właściwość Indeksowane na Tak (Bez powtórzeń).

Dla pola IDpracownlka ustawiamy klucz podstawowy i zapisujemy tabelę pod nazwą pracownicy płaceT

Zastosowanie odnośników

Drugie pole przygotowywanej tabeli będzie zawierać nazwy stanowisk. Aby jednak uniknąć wielokrotnego wprowadzania do tabeli płac takich samych nazw (na tym samym stanowisku może być zatrudnionych wiele osób), spróbujemy odnieść się do pomocniczej tabeli stanowiskaT. Dzięki temu, zamiast wpisywać do pola nazwy stanowisk będziemy mogli wybrać odpowiednią nazwę z listy rozwijanej. W tym celu wystarczy ustawić dla pola właściwość Odnośnik.

Zadanie ułatwi nam kreator odnośników, który nie tylko utworzy pole listy rozwijanej (tzw. pole kombi), ale również utworzy niezbędną relację między tabelę główną a pomocniczą. Najpierw jednak wpiszmy nazwę tworzonego pola: IDstanowiska.

Teraz z listy typów danych wybieramy opcję Kreator odnośników. Pokaże się pierwsze okno kreatora (patrz rysunek 31), w którym dokonuje się wyboru między tworzeniem własnej listy wartości a jej automatycznym utworzeniem na podstawie istniejącej tabeli. My zostajemy przy zaznaczonej opcji pierwszej (wykorzystamy bowiem tabelę stanowiskaT) i klikamy Dalej. W kolejnym oknie zaznaczamy myszą tabelę źródłową dla listy (tu stanowiskaT) i klikamy Dalej.

Rysunek 31. Pierwsze okno kreatora odnośników

Następny etap pracy to włączenie pól z tabeli pomocniczej do pola odnośnika.

Klikamy zatem przycisk ^>> . aby dołączyć wszystkie pola z tabeli pomocniczej. Okno dialogowe powinno wyglądać tak jak na rysunku 32.

Rysunek 32. Trzecie okno kreatora odnośników

Kliknięcie Dalej przenosi nas do kolejnego okna (pauz rysunek 33). gdzie moou ustalić szerokości kolumn oraz to. czy kolumna wiążąca tabele /IDtUnowiskrn ma być widoczna, czy nie.