PB150123

MEDYCYNA RATUNKOWA. NAGLE ZAGROŻENIA POCHODZENIA WEWNĘTRZNEGO

ry siedzi i rozmawia z lekarzem, ma z pewnością drożne drogi oddechowe oraz wydolną czynność układu oddechowego i krążenia w stopniu zapewniającym prawidłową oksygenację i odpowiedni przepływ mózgowy. W takim przypadku można przejść od razu do postępowania klasycznego, to znaczy zebrać wywiad chorobowy, a następnie przeprowadzić pełne badanie przedmiotowe. Takie postępowanie jest również zalecane podczas powtórnej oceny stanu pacjenta w ramach postępowania dru-gofazowego.

PODSUMOWANIE

•    Celem badania wstępnego jest rozpoznanie i natychmiastowe podjęcie leczenia wszelkich zaburzeń zagrażających żydu pacjenta.

•    W przypadku większości pacjentów internistycznych można je przeprowadzić, nie odchodząc od ich łóżek.

•    Nie należy przechodzić do powtórnej oceny, dopóki nie uzyska się stabilizacji parametrów żydowych pacjenta.

OCENA POWTÓRNA

Celem oceny powtórnej jest wykrycie, rozpoznanie i leczenie zaburzeń, które nie zostały rozpoznane podczas oceny wstępnej, poszukiwanie objawów potwierdzających postawione rozpoznanie wstępne i ocena stanu pacjenta.

Ocenę powtórną można rozpocząć dopiero po ustabilizowaniu podstawowych funkcji życiowych pacjenta i przeprowadzeniu leczenia zaburzeń bezpośrednio zagrażających jego żydu.

Wywiad

Niemal wszystkie rozpoznania w chorobach wewnętrznych zostały postawione po dokładnym zebraniu wywiadu od pacjenta. W pewnych przypadkach jednak może to okazać się niemożliwe. W takiej sytuacji należy starać się uzyskać potrzebne informacje od krewnych chorego, z dostarczonej dokumentacji pacjenta, od jego lekarza rodzinnego, przyjaciół, a nawet policji czy wreszde od personelu karetki pogotowia. Aby nie przeoczyć żadnego istotnego punktu wywiadu, w krajach anglosaskich używany jest schemat mnemotechniczny (słowo „phrased"), ułatwiający zapamiętanie wszystkich elementów badania podmiotowego.

22