PB150121

MEDYCYNA RATUNKOWA. NAGLE ZAGROŻENIA POCHODZENIA WEWNĘTRZNEGO

Tabela 3.1 Skala Glasgow punktacji śpiączki (Glasgow Coma Score)

Odpowiedź	Punktacja
Otwieranie oczu
spontaniczne	4
na polecenie słowne	3
na ból	2
brak	1
Odpowiedź ruchowa
spełnia polecenia	6
lokalizuje ból	5
cofa się przed bodźcem bólowym	4
nieprawidłowe ułożenie zgięciowe	3
nieprawidłowe ułożenie wyprostne	HWM
brak	■ ■
Odpowiedź słowna
zorientowany	5
splątany	4
niewłaściwe słowa	3
niezrozumiałe dźwięki	2
brak	1

W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek zaburzeń neurologicznych konieczne jest skontrolowanie stężenia elukozy we krwi. Jeśli natychmiastowe wykonanie badania w warunkach laboratoryjnych nie jest możliwe, należy oznaczyć glikemię przy użydu glukometru lub pasków testowych.

Postępowanie resuscytacyjne

Najistotniejszym elementem postępowania z pacjentem nieprzytomnym jest udrożnienie i zabezpieczenie dróg oddechowych oraz podanie tlenu do czasu, kiedy będzie można uzyskać informacje dotyczące jego choroby oraz wyniki badań dodatkowych.

Drgawki toniczno-kloniczne zwykle ustępują samoistnie i nie wymagają żadnego postępowania terapeutycznego poza skontrolowaniem drożności dróg oddechowych pacjenta, podania mu tlenu oraz regularnego kontrolowania parametrów życiowych. Istotne znaczenie ma również ułożenie pacjenta w pozycji bezpiecznej w celu zapobieżenia ewentualnemu zachłyśnięciu czy obrażeniom wskutek uderzeń o otaczające przedmioty. Leczeniem z wyboru w przypadku przedłużającego się napadu drgawkowego jest podanie benzodwuazepin, np. 2 mg diazepamu (do dawki maksymalnej 20 mg). Jeżeli podanie dwu dawek nie przyniosło pożądanego rezultatu, należy podać fenytoinę w dawce i5 mg/kg m.c. w ciągu 30 min, monitorując zapis EKG. Lek ten nie zaburza stanu świadomości, a jego stosowanie ułatwia wczesne przeprowadzenie oceny neurologicznej (w przeciwieństwie do benzodwuazepin). Jeśli takie postępowanie nie doprowadzi do przerwania ataku drgawek, należy zwrócić się do anestezjologa, gdyż pacjenta należy poddać sedacji, zwiotczeniu i wentylacji mechanicznej.

Śpiączka związana zarówno z hipoglikemią (będącą często jej przyczyna), jak i hiperglikemią (rzadziej występująca przyczyna śpiączki), powinna być odpowiednio leczona. W przypadku hipoglikemii konieczne jest natychmiastowe dożylne podanie glukozy (wlew 10% roztworu) i/lub podanie dożylne glukagonu (1 mg). Inna sytuacja ma miejsce w przypadku hiperglikemii, gdzie insulinę podaje się dożylnie w zależności od typu śpiączki hiperglikemicznej (rozdz. 19). W przypadku nieprzytomnego pacjenta, z objawami wskazującymi na przedawkowanie opioidów, leczenie polega na podaniu nalokso-_nUx_Pacjent nieprzytomny lub splątany będzie wymagał badania tomograficznego głowy. Jednak wykonanie tego badania nie może opóźniać włączenia antybiotykoterapii i/lub podawania leków przedwwirusowych w przypadku podejrzenia zapalenia opon mózgowych, bądź mózgu.

Monitorowanie

Punktacja w skali Glasgow (GGS), zachowanie źrenic i poziom glikemii.

20