dzięki któremu pogłębisz swoją wiedzę na temat własnego modelu komunikowania się z samym sobą i innymi ludźmi oraz dokładniej poznasz świat własnych wartości. Czy wiesz, że tym, jak wypowiadasz się, jak tworzysz zdania oraz tonem swojego głosu wpływasz na jakość swego życia? O tym zapewne już wiesz. Czy wiesz, że Twój styl porozumiewania się możesz zmieniać i doskonalić i wówczas doświadczysz przemiany życia swojego i bliskich Ci ludzi? Sprawdź sam.
Trening prowadzony jest przez:
Meta-Master Traincr of NLP (USA)
Traincr of NLP (Kanada),
którzy uczą zaawansowanych wzorców językowych (np. “Sleighl oł Mouth Palterns' oraz “Model Operators"). Zapraszamy osoby zawodowo zajmujące się pomaganiem psychologicznym i te, które zmieniają własne życie.
Pierwszy raz w Polsce Chris Hall, trener o najwyższym światowym standardzie, która posiada ponad 15 lat doświadczeń w rozwijaniu i uczeniu NLP. Jest ona jedyną osobą, która przez 6 lat współpracowała z Richardem Bandlerem, współtwórcą NLP, i w tym czasie tworzyła jedne z najistotniejszych modeli NLP. Chris jako pierwsza została wyróżniona tytułem Master Trainer ol NLP. Jest ceniona na całym świecie za swą głęboką wiedzą, wrażliwość oraz niemalże magiczny koniaki i sposób pracy z ludźmi. Chris uczy NLP w USA, Kanadzie, Europie i Australii. W 1992 r., na zlecenie Wspólnoty Europejskiej, współtworzyła program pracy z Iraumami w Chorwacji. Trening z Chris jest wyjątkowo inspirujący, pełny ciepła, humoru, spójności oraz głębokiej wiedzy i rozumienia NLP.
Andrzej Batko studiował psychologię kliniczną na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W Londynie studiował pracę z ciałem w Gerda Boysen Institute for Bio-dynamic Psychology oraz NLP. Od roku 1988 kształci się u czołowych ekspertów z NLP, a prżez ostatnie trzy lata pod okiem Richarda Bandlera, w Kalifornii, uzyskał certyfikaty na wszystkich poziomach, aż do Trenera NLP w 1993 roku.
Termin: 2-6 października 1995 r.
Masz zniżkę 15% w opłacie, jeśli należysz do Dolnośląskiego Oddziału PTP, Stowarzyszenia Psychologów Praktyków lub Stowarzyszenia NLP w Polsce.
Dla osób, które teraz zamierzają rozpocząć swoją przygodę z NLP, warsztaty wprowadzające prowadzi Agnieszka Widera-Wysoczańska, trener Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Master Practitioner of NLP The Sociely ol NLP Bandler & Associates, Praclitidher Art of Performance Modeling Exellence.
Pełne informacje otrzymasz u: Agnieszki Widery-Wysoczańskiej Instytut Psychoterapii i Psychoedukacji NLP, 52 434 Wrocław, ul. Petrażyckiego 77, tel. (0 71) 63 46 88
Agnieszka Widera-Wysoczańska
Instytut Psychologii Uniwersytet Wrocławski
Trudne do przekroczenia tabu
W opracowaniu tym skoncentruję się na zagadnieniu doświadczania śmierci własnej i innych przez dziecko zdrowe oraz chore i poszukam odpowiedzi na pytanie, czym jest śmierć dla dziecka i jak jest ona przez nie odbierana. Istotne wydaje się być uświadomienie sobie niemożności zaakceptowania tragicznej prawdy o stykaniu się dziecka z problemem skończoności życia. Tym, co czyni jego sytuację szczególnie trudną jest to, że może ono być podwójnie skazane: skazane przez chorobę i skazane na milczenie. Milczenie może być spowodowane skromnym zasobem słów małego dziecka, przeświadczeniem dorosłych, że nie występują u niego myśli i uczucia dotyczące przemijania oraz lękiem i niechęcią dorosłych do podejmowania w rozmowach tej tematyki. Ale czy tak być musi? Otóż chciałabym pokazać, że milczenie dzieci nie musi oznaczać braku przeżyć związanych ze śmiercią. Co powoduje, że tak rzadko zgłębiana jest istota przeżywania śmierci przez małego człowieka zdrowego i chorego somatycznie, skoro „[...] jak tylko człowiek wchodzi w życie jest już wystarczająco stary na to, by umrzeć”, jak powiada w swej filozofii Heidegger (1962)? Powodem być może jest to, że śmierć dziecka widziana jest jako błąd natury. I chociaż jest ona nierozerwalnie związana z ludzkim życiem „tkwiąc w jego wnętrzu”, człowiek podejmuje nieustannie ogromny trud myślowy i wyobrażeniowy, by żyć tak, jakby jej nie było i nawet znając nieubłagane prawa przemijania nie potrafi się z nim pogodzić w pełni. Mało kto ma odwagę stanąć twarzą w twarz z „logiką ciała i duszy”, „logiką życia” zmierzającą konsekwentnie ku niebytowi. Umieranie dziecka widzi się jako parodię planów i nadziei życia osobistego, parodię wartości świata. Trudno też jest dotrzeć do dziecięcego, wewnętrznego świata doświadczeń związanych z przemijaniem. I właśnie ze względu na wagę podejmowanego tematu opracowanie to jest tylko nieśmiałą próbą opisania sposobu przeżywania śmierci przez zdrowe i chore dziecko. Poruszę tutaj problem bardzo wczesnych (do trzeciego roku życia) dziecięcych doświadczeń śmierci. Wskażę na podstawie literatury, że doświadczenie śmierci drugiej osoby, pojawiające się w postaci lęku separacyjnego, prawdopodobnie rozwija się wcześniej niż doświadczenie własnej śmierci. Następnie przejdę do opisania etapów