P5020263

lucjn. ouni marynarzy.wyiworenre w tym, co wydawało się pustka i cisza, orglnstyczny witalizm nieposłuszeństwa czy też braku, zbędności posłuszeństwa. Po czym: nic łatwiejszego niż stłumienie takiego anarchistycznego buntu, nadanie mu bogoojczyż-nianych ram. Tym, którzy się buntują, należy jak najszybciej pokazać wroga, obojętne czy rzeczywistego, czy urojonego. Carski generał robi to z niezawodną precyzją. Rewolucja staje się wówczas swoim przeciwieństwem. Tych, którzy chcieli zmienić swoją czarną dolę, można znakomicie wykorzystać jako czarną sotnię. Tak było po rewolucji 1905 roku, ale Miciński mógł przecież korzystać także z doświadczeń rewolucji francuskiej, która — szybciej niż należało się spodziewać — przekształciła jakobiński radykalizm w terror.

I to właśnie nazwałem strukturą negatywną u Micińskiego: dramatem jest dla niego odwrócenie intencji, znaczeń i symboliki moralnej. Plus rewolucyjny staje się w relacji dramatycznej minusem czarnej sotni. I to już