PICT6434

wybrać jedną grupy uczniów;

zmienną

.prow; ną ,.x’

^n,czal_cż.

przeprowadzić izw. pomiar wstępny. (»p. testem czy pracą kontrola można było określić wartość zmiennej będącej przedmiotem badań ^ab> wprowadzić do badanej grupy czynnik eksperymentalny zmienna

dokonać po upływie pewnego czasu (miesiącu, półroczu) powtórny ^ tzn. pomiar końcowy.    ^ar-

Otrzymany wynik końcowy porównuje się z wynikiem przed wp_r<_nv niem do badanej grupy czynnika eksperymentalnego. Jeżeli wynik kóńcow P_: jest większy od wyniku początkowego P_u to przyjmujemy, że \_Vy_stęD.^y cą różnica d = P_rP\ jest wynikiem wprowadzonego do badań czynnika rymentalnego.    ^

Technika jednej grupy jest słabym sposobem pozyskiwania informacji. Ek peryment. przeprowadzony tą techniką, nie dostarcza wartościowego i wjj go<lncgo materiału badawczego, umożliwiającego określenie tych zmiennych które wpływają na badane zjawisko. W ckspciymcncie tym badacz zakłada ' czynnik eksperymentalny jest jedynym, który powoduje zmiany w zmień/! zależnej ..y" a zarazem i tym. który wyjaśnia stwierdzoną różnicę między J. miarcm początkowym a końcowym. W rzeczywistości, różnice w poziomic wic-dzy, mogą i zazwyczaj są spowodowane oddziaływaniem wjclu innych czynni-ków, np. wpływem czynnika czasu, okresem dorastania dziecka, wpływem rodziny. telewizji, itp. czego ta technika nic jest w stanic uwzględnić. Określenie wpływu owych czynników na poziom wiedzy ucznia jest trudne do zmierzenii i skontrolowania. W rzeczywistości badacz nigdy nic wie. co np. z nabytej przez ucznia wiedzy czy z posiadanych przez niego umiejętności, jest wynikiem wprowadzonego czynnika eksperymentalnego a co wynika z jego naturalncco rozwoju bądź z upływu czasu. Z tych względów, do uzyskanych za pomocą techniki jednej grupy wyników, należy podchodzić z dużą rezerwą i ostrożnością. gdy/ nic nadaje się ona do badania związków przyczynowo-skutkowych. Może ona być użyteczna w badaniacłt eksploracyjnych.

b) Technika grup równoległych

Jest najczęściej stosowaną w eksperymentach pedagogicznych techniką badawczą. Gwarantuje zdobycie w miarę wiarygodnego materiału badawczego, umożliwiającego określenie związków przyczynowo-skutkowych między badanymi zjawiskami i formułowanie na tej podstawie pewnych ogólnych prawidłowości odnoszących się do badanych zjawisk i procesów pedagogicznych. Technika ta. w swej najprostszej postaci wymaga:

a) Doboru dwóch w miarę podobnych do siebie pod wszystkimi istotnym¹ względami grup, z których jedna pełni rolę grupy eksperymentalnej a drugi kontrolnej. Obie grupy są poddawane identycznym oddziaływaniom w trak-

I, ckspcrymcnm. / wyjątkiem czynnika eksperymentalnego, któnr test wadzany tylko do grupy eksperymentalnej.    ^v 1 '

_tl prowadzenia w obu grupach, przed wprowadzeniem czynnika ekspery-“ Silnego badan wstępnych, tzw protestu, czyli wstępnego pomiaru rcTcc-"w. która ma być przed,mo.ern eksperymentu. Pomiar musi być przeprowadzony niezwykle rzetelnie . dokładnie. Wymaga to uzyera w miarę precyzyj. „,ch i odpowiednio wymalowanych narzędzi badawczych, w formie testów * ^janów wiadomości, skal pomiarowych, itp.

, fjsowego przyporządkowania do badań grupy eksperymentalnej i kontrol-*-)

d)

Określenia czynnika eksperymentalnego, czyli zmiennej niezależnej „Cx" i wprowadzenie go do grupy eksperymentalnej.

Przeprowadzenie po upływie pewnego czasu (po miesiącu, pół roku. roku) drugiego pomiaru tzw. posttesu, w obu badanych grupach.

0

Porównania końcowych wyników badań z wynikami początkowymi w obu badanych grupach il_e i (k Wymienione elementy składowe techniki grup równoległych przedstawiono

w tabeli 4.

t abela 4. Techniki yrup równoległych \> eksperymencie

Grupa	Pomiar wstępny	Czynniki	Pomiar końcowy	Różnica
Kontrolna	P«	C	P)	Pj-P^r/*
Eksperymentalna	P:	ct	P4	P<-P i”dt

Pu-wstępny pomiar zmiennej zależnej:

Pj4 - końcowy pomiar zmiennej zależnej;

C-czynniki - zmienne niezależne;

C, - czynnik eksperymentalny zmienna niezależna;

ć-_t: d_c różnice pomiędzy pomiarem początkowym i końcowym w grupie eksperymentalnej i kontrolnej.

Występująca różnica między wynikiem początkowym i końcowym w obu badanych grupach jest miarą wpływu szeregu zmiennych na uczniów w grupie kontrolnej i eksperymentalnej, jak i wpływu działania czynnika eksperymentalnego w gnipie eksperymentalnej. Na tej podstawie można orzec, w jakim stopniu czynnik eksperymentalny „Cx” wpłynął na badane zjawisko, czyli na zmienną zależną „y". Występującą różnicę „d" można obliczyć stosując wzór;

d = (1\ - P,) - (P, - Pi)

Poprawnie przeprowadzony eksperyment pedagogiczny pozwala na wypro-^dzenic wniosków o zależnościach pomiędzy zmienną niezależną a zmienną