PICT6434

wybrać jedną grupę uc/niów;

przeprowadzić izw. pomiar wstępny. (»p. testem czy pracą kontrolna) aby można było określić wartość zmiennej będącej przedmiotem badań „y"; wprowadzić do badanej grupy czynnik eksperymentalny - zmienną niezależną „x";

dokonać po upływie pewnego czasu (miesiącu, półroczu) powtórny pomiar, tzn. pomiar końcowy.

Otrzymany wynik końcowy porównuje się z wynikiem przed wprowadzeniem do badanej grupy czynnika eksperymentalnego. Jeżeli wynik końcowy P_: jest większy od wyniku początkowego - P_u to przyjmujemy, że występującą różnica d = /W*i jest wynikiem wprowadzonego do badań czynnika eksperymentalnego.

Technika jednej grupy jest słabym sposobem pozyskiwania informacji, liks-peryment, przeprowadzony tą techniką, nie dostarcza wartościowego i wiaty-godnego materiału badawczego, umożliwiającego określenie tych zmiennych, które wpływają na badane zjawisko. W eksperymencie tym badacz zakłada, że czynnik eksperymentalny jest jedynym, który powoduje zmiany w zmiennej zależnej „y" a zarazem i tym. który wyjaśnia stwierdzoną różnicę między pomiarem początkowym a końcowym. W rzeczywistości, różnice w poziomic wiedzy, mogą i zazwyczaj są spowodowane oddziaływaniem wielu innych czynników, np. wpływem czynnika czasu, okresem dorastania dziecka, wpływem rodziny. telewizji, itp. czego ta technika nic jest w stanic uwzględnić. Określenie wpływu owych czynników na poziom wiedzy ucznia jest trudne do zmierzać i skontrolowania. W rzeczywistości badacz nigdy nie wie, co np. z nabytej przez ucznia wiedzy czy z posiadanych przez niego umiejętności, jest wynikiem wprowadzonego czynnika eksperymentalnego a co wynika z jego naturalnego rozw-oju bądź z upływu czasu. Z tych względów, do uzyskanych za pomocą techniki jednej grupy wyników, należy podchodzić z dużą rezerwą i ostrożnością., gdyż nic nadaje się ona do badania związków przyczynowo-skutkowych. Może ona być użyteczna w badaniach eksploracyjnych.

b) Technika grup równoległych

Jest najczęściej stosowaną w eksperymentach pedagogicznych techniką badawczą. Gwarantuje zdobycie w miarę wiarygodnego materiału badawczego, umożliwiającego określenie związków przyczynowo-skutkowych między badanymi zjawiskami i formułowanie na tej podstawie pewnych ogólnych prawidłowości odnoszących się do badanych zjawisk i procesów pedagogicznych. Technika ta, w swej najprostszej postaci wymaga:

a) Doboru dwóch w miarę podobnych do siebie pod wszystkimi istotnymi względami grup, z których jedna pełni rolę grupy eksperymentalnej a drugi kontrolnej. Obie grupy są poddawane identycznym oddziaływaniom w trak-cic eksperymentu, /. wyjątkiem czynnika eksperymentalnego, który jest wprowadzany tylko do grupy eksperymentalnej

b)    Przeprowadzenia w obu grupach, pr/cd wprowadzeniem czynnika eksperymentalnego badań wstępnych, tzw. protestu, czyli wstępnego pomiaru tej cechy, która ma być przedmiotem eksperymentu. Pomiar musi być przeprowadzony niezwykle rzetelnie i dokładnie. Wymaga to użycia w miarę precyzyjnych i odpowiednio wyskalowanych narzędzi badaw czych, w formie testów, sprawdzianów wiadomości, skal pomiarowych, iip.

c)    Losowego przyporządkowania do badań grupy eksperymentalnej i kontrolnej.

d)    Określenia czynnika eksperymentalnego, czyli zmiennej niezależnej ..Cx” i wprowadzenie go do grupy eksperymentalnej.

c) Przeprowadzenie po upływie pewnego czasu (po miesiącu, pół roku. roku) drugiego pomiaru tzw. |>osttcsu, w obu badanych grupach.

f) Porównania końcowych wyników badań z wynikami początkow ymi w obu badanych grupach d_c i <I_K.

Wymienione elementy składowe techniki grup równoległych przedstaw iono

w tabeli 4.

Tabela 4. Techniki grup równoległych w eksperymencie

Grupa	Pomiar wstępny	Czynniki	Pomiar końcowy	Ró/mca
Kontrolna	P.	C	P)	Pj-P.^A
Eksperymentalna	P;	c.	P*	P<-P:=</,

Pu - wstępny pomiar zmiennej zależnej;

P?4- końcowy pomiar zmiennej zależnej;

C-czynniki - zmienne niezależne;

C, - czynnik eksperymentalny zmienna niezależna;

d-<: d< - różnice pomiędzy pomiarem początkowym i końcowym w grupie eksperymentalnej i kontrolnej.

Występująca różnica między wynikiem początkowym i końcowym w obu badanych grupach jest miarą wpływu szeregu zmiennych na uczniów w grupie kontrolnej i eksperymentalnej, jak i wpływu działania czynnika eksperymentalnego w grupie eksperymentalnej. Na tej podstawie można orzec, w jakim stopniu czynnik eksperymentalny „Cx” wpłynął na badane zjawisko, czyli na zmienną zależną „y”. Występującą różnicę „d" można obliczyć stosując wzór:

d»(P<-P₂)-(P,-P,).

Poprawnie przeprowadzony eksperyment pedagogiczny pozwala na wyprowadzenie wniosków o zależnościach pomiędzy zmienną niezależną a zmienną