podstawy dydaktyki ogolnej 2

•    Struktura i geneza wzorców programowych określających spójność systemu dydaktycznego i integrujących wartości poznawcze, emocjonalno-motywacyjne oraz społeczne. Klasyczne i współczesne teorie doboru treści mające udział w budowaniu wzorca programowego. Wprowadzenie do zasad i reguł rządzących budowlą autorskich programów nauczania.

•    Związki metod kształcenia z modelami kształcenia i innymi elementami systemu dydaktycznego. Rodzaje zmian i rozwój uczniów w'arunkow'any wykorzystaniem sposobów oddziaływań w procesach kształcenia.

•    Związki zasad kształcenia z elementami systemu dydaktycznego i zasady jako zbiór podstawowych kierunków' działań opartych na niezmiennych prawidłowościach psychologiczno-społecznych.

•    Indywidualizacja kształcenia jako teoria stanowiąca odpowiedź na spory wokół edukacji. Uczniowie z zespołami ekstremalnych cech psychologiczno-społecznych oraz zróżnicowanym poziomem rozwoju poznawczego i moralnego a ich funkcjonowanie w^r procesach kształcenia. Ocena rozwiązań indywidualnych oraz systemowych w^: strukturze edukacji.

•    Świadomość, umysł i język nauczyciela. Znaczenie tych struktur dla bycia osobą kierującą procesami uczenia, wychowania i odpowiadającą za ich efekty.

1.2.4 Ćwiczenia

•    Procesy i zjawiska mające miejsce w klasie szkolnej. Próby porządkow'ania zgodnie z przyjętymi kryteriami. Ocena wzajemych relacji między doświadczeniem i obszarami definicyjnymi pojęć. Tworzenie systemu dydaktycznego.

•    Ocena głównych paradygmatów edukacyjnych - w kontekście dotychczasowej wiedzy i doświadczenia - ze względu na współczesne rozwiązania strukturalne, programowa i alternatywne.

•    Operacjonalizacja pożądanych i sformułowanych przez studentów celów' kształcenia ogólnego zgodnie z poznaną procedurą, odpowiednio do wybranych taksonomii. Sposoby ich przekładania na obszary' działań nauczyciela w' planowaniu efektów kształcenia.

•    Poczucie sprawiedliwości w pomiarze dydaktycznym i ocenie osiągnięć uczniów. Kontrowersje wokół ocen szkolnych. Trafność, rzetelność, obiektywizm jako cechy pomiaru nauczycielskiego i standaryzowanego. Zespół metod pozwalających w' pełni ocenić rozwój i zmianę w sferze poznawczej i emocjonalno-motywacyjnej.

•    Ustanawianie zasad doboru treści do programów i podręczników szkolnych. Ilość wiedzy a jej reprezentacja w programach, podręcznikach i na egzaminach. Ocena współczesnych podręczników szkolnych. Własne propozycje rozwiązań.

•    Projektowanie wy branych modeli kształcenia zgodnie z przyjętą syntaksą: uczenie się przez przyswajanie pojęć, uczenie się przez rozwiązywanie problemów, uczenie się poprzez wartości

•    Konstruowanie gier dydaktycznych odpowiednio do sformułowanych, istotnych problemów współczesności. Zastosowanie metody sędziów kompetentnych do konkursu- symulacji gier dydaktycznych.

•    Debata nad teorią kształcenia wielostronnego. Granice interpretacji i stosowalności teorii oraz możliwości jej przełożenia na język praktyki szkolnej.

Wymagania do zaliczenia i egzaminu:

•    Udział w indywidualnym i grupowym rozwiązywaniu problemów w trakcie zajęć.

•    Obecność na zajęciach

•    Student, z podanych poniżej tematów, wybiera jeden jako prace pisemną na zaliczenie ćwiczeń :

2