poetyka023

Mimo to nierzadko ramy utworu bywają że pojawiają się jako utwór w utworze (obraz w obrazie, teatr w tcatn_c' J nowela w noweli). Wtedy ramy są tutaj oznaczone w taki sam ogólny y sposób, jak tło, choć według owej wspólnej zasady sytuacja jest do* 1 kładnie odwrotna. Jeśli w analizowanym powyżej przykładzie popn_Cz Ą użycie chwytu „przedstawienie w przedstawieniu" oznaczane jest Uo a utworu, pr/.y czym przedstawienie, umieszczone wewnątrz drugiego przedstawienia, jawi się jako umowne względem pierwszego (ujmują. ;> cego je w ramy) - to w danym przypadku owo przedstawienie wewnętn.jj-i ne staje się ważniejsze (stanowi przecież centrum kompozycji),’ godj.‘| czas gdy prezentacja obramiająca schodzi na peryferie, pełniąc ramy. Odpowiednio w tym ostatnim przypadku zewnętrzna (obramiąjjiąg ca) prezentacja dana jest jako bardziej umowna, w porównaniu ziąóiąj^i przedstawienie wewnętrzne (centralne) odbierane jest jako bardziej."⁰¹"^ ralnc.

W przypadku malarstwa można tutaj wskazać wyobrażenie rpzsijnięj tej zasłony obramiająccj obraz (por. Madonnę Sykstyńską RaftelMff częste przedstawienie na brzegach obrazu ramy okiennej lub drzwi - w ogóle jakiegokolwiek eksterieru (zob. wyżej), i^:

Jeśli chodzi o teatr, to bardzo charakterystyczne są takie prologij prezentują rozmowę widza lub aktorów (na scenie) przed rozpocznę spektaklu (por. m.in. teatralny wstęp w Fauście) - w taki sposób r na akcja pojawia się jako scena na scenie.

W odniesieniu natomiast do literatury można tutaj odesłać do częst y chwytu obramowania noweli wprowadzającym epizodem, który odniesienia do samej akcji, jednak w stosunku do którego nowe/syM się jako wtrącona (zob. Księgę tysiąca i jednej nocy,

Zrozumiałe, że przy podobnej konstrukcji ramy utworu -dodatkowo obramiająccgo utworu, zawierającego w sobie danyt ~.||B ny) utwór - właściwe jest zastosowanie zewnętrznego p ^,_evvnęu^ń)iB nia właśnie do obramiającego utwom, pełniącego rolę ^ram^' ■ _z ':0§jĘ punkt widzenia z jednej strony bezpośrednio korespon ^ u tern widzenia widza lub czytelnika i, z drugiej ^sttony* się podkreśloną iluzorycznością (dckoratywnością, ^um0 _baKiafJ^-'g może podkreślać rangę centralnej prezentacji, czyniąc J

z&Sfśzsszs;<* -*■* tesS5S,S=S£3£SSIS

^te «» chwy, „utworu w ugorze" użyty I j i ^ . ^ntacJ' ^a. jak' konstruowaniu ramy. Zarówno dla 6, jak . drugiego przypadku charakterystyczne ■stamc zewnętrznego punktu widzenia.    ^{P Y} ^

UWAGI KOŃCOWE

Ę^ęTawtssŁrjSTS:

”r™*°i= -aaczona w.atygodno^ opisu)*- - dokładnie tak samo, jak na

‘ ^^czz^^s-s.ri^'¹"-

531