Procesy i formy peryglacjalne
Terminem "peryglacjał” obejmuje się procesy i formy, tworzące się w bardzo zimnych klimatach, w wysokich szerokościach geograficznych obu półkul i wysokich górach.
Strefa peryglacjalna to obszar gdzie dominują:
• wietrzenie mrozowe
• powstawanie wieloletniej zmarzliny i lodu gruntowego
• intensywne procesy stokowe, wiatru, wód roztopowych oraz śniegu.
Sprzyja temu klimat mroźny i suchy:
• niskie średnie temperatury roczne (< -1 °C)
• niskie opady (< 400 mm/rok)
Regiony klimatu peryglacjalnego
Region suchego klimatu polarnego, z niską temperaturą w zimie
Północna Azja, Północna Alaska i Kanada, Północna Grenlandia i wybrzeża Antarktydy
Charakterystyczne cechy:
• średnia temperatura roczna < -8°C
• temperatury w zimie często < -50°C
• ciągła wieloletnia zmarzlina
• opady śnieżne < 200 mm/rok
• okresowo bardzo duże szybkości wiatru.
Region wilgotnego klimatu polarnego
Spitsbergen, środkowa Kanada, Grenlandia, Nowa Ziemia, wybrzeże Morza Beringa
Charakterystyczne cechy:
• średnia temperatura roczna od -1°C do -8°C
• średnia temperatura lata może przekraczać + 10°C
• wieloletnia zmarzlina nieciągła lub sporadyczna
• warstwa czynna > 1 m grubości
• opady > 300 mm/rok
• gruba pokrywa śnieżna w zimie.
Region klimatu subpolarnego (zbliżonego do klimatu peryglacjalnego)
Islandia, wyspy wokół Antarktydy
Charakterystyczne cechy:
• średnia temperatura roczna około 0°C
• obfitość cykli zamarzania i rozmarzania
• brak wieloletniej zmarzliny
• obfite opady śniegu i deszczu.
Wieloletnia zmarzlina
• warstwa gruntu, która co najmniej przez dwa kolejne lata zachowuje temperaturę niższą niż 0°C
• dzieli się na ciągłą (śr.tr. < -8°C), nieciągłą (śr.tr. od -4°C do -8°C), sporadyczną (śr.tr. od -1°C do -4°C)