2013-04-11
Zespół ostrej niewydolności oddechowej charakteryzujący się:
1. Nagłym wystąpieniem duszności.
2. Zmniejszeniem ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi tętniczej (hipoksemia).
3. Rozwojem obustronnych nacieków widocznych w RTG płuc.
4. Brakiem klinicznych cech pierwotnej lewokomorowej niewydolności serca.
bezpośrednie (płucne)
• Zapalenia płuc
• Zaaspirowanie zawartości żołądka
• Inhalacja gazów toksycznych
• Zatrucie herbicydami
• Stłuszczenie płuca
• Zator tłuszczowy
• Utonięcie (podtopienie)
• Uraz inhalacyjny
• Uszkodzenie reperfuzyjne po przeszczepie płuca
pośrednie (pozapłucne)
• Posocznica
• Ciężkie urazy wielonarządowe
• Krążenie pozaustrojowe
• OZT
• Oparzenia
• Produkty przetoczenia krwi
• Przedawkowanie leku
Fazy uszkodzenia pęcherzyków płucnych
1. faza wysiękowa;
tworzenie bfon szklistych
2. niszczenia nabłonka oddechowego typu II
obrzęk i zapalenie śródmiąższu płuc
3. faza proliferacyjnaJS
| FAZA | | PÓŹNA j
proliferacja śródbłonka włośniczek płucnych
przerost nabłonka oddechowego typu I wlóknieniepłuc
Zmiany patologiczne
• rozlane uszkodzenie pęcherzyków płucnych wskutek niedotlenienia, obrzęku - martwica komórek typu I (wyściełają światło pęcherzyka) i typu II (produkują surfa ktant)
• zmiany w świetle kapilar płucnych - zakrzepy, uszkodzenia komórek śródbłonka naczyniowego (niedotlenienie, obrzęk, martwica)
• w świetle pęcherzyka - wysięk wysokobiałkowy, krwawienie, obecność dużej ilości włóknika - błony hialinowe
• poza światłem pęcherzyków - obrzęk śródmiąższowy
2