skanuj0003

czas przechowywania mieszaniny tworzy się bowiem kwas mrówkowy, a kwas chromowy ulega redukcji, co zmienia w wybitnym stopniu właściwości utrwalacza.

Kurczenie się i twardnienie materiału pod wpływem tego utrwalacza jest minimalne. Utrwalacz nadaje się do tkanek merystematycznych, jak również przy badaniu jądra i chromosomów. Cytoplazma źle się utrwala i wykazuje ziarnistość. Wadą utrwalacza jest zbyt powolne przenikanie do tkanek. Stąd zachodzi niekiedy konieczność zastosowania próżni. Czas utrwalania wynosi minimum 4 godziny.

2.2.3.    UTRWALACZ CHROMOWO-OCTOWY (Johansen, 1940)

Roztwór kwasu chromowego 10*/o    2,5 ml,

Roztwór kwasu octowego 10%    5 ml.

Woda destylowana    do 500 ml.

Utrwalacz ma szerokie zastosowanie przy badaniu glonów i grzybów. Skład kwasów można zmieniać w zależności od materiału. Przy tkankach delikatniejszych stosuje się bardziej rozcieńczone roztwory.

2.2.4.    UTRWALACZ (PŁYN) CARNOYA (Johansen, 1940)

Etanol absolutny    15    ml.

Kwas octowy lodowaty 5 ml.

Utrwalacz jest często stosowany przy badaniu chromosomów, rzadziej w morfologii tkanek. Czas utrwalania wynosi od 1 do 48 godz.

2.2.5.    UTRWALACZ CARNOYA (ZMODYFIKOWANY)

Etanol absolutny    30    ml,    •    •    *

Kwas octowy lodowaty 5 rai,

Chloroform    15    ml.

Zastosowanie jak wyżej.

2.2.6. UTRWALACZ FORMALINOWO-WAPNIOWY (Baker, 1946)

Formalina 40%    10 ml.

Roztwór chlorku wapniowego 10% 10 ml. Woda destylowana    80 ml.

Utrwalacz ten powinien mieć odczyn obojętny (dodać kredy). Polecany jest przy badaniu lipidów, gdyż zapobiega przechodzeniu ich do roztworów wodnych (lecz nie do rozpuszczalników organicznych). Czas utrwalania wynosi od 6 do 24 godz.

22.1. PŁYN LEWlTSKY'EGO

(LaCour, Chayen i Gahan, 1958)

Roztwór kwasu chromowego l°/o    50 ml,

Roztwór formaliny 10%    50 ml.

Jest doskonałym utrwalaczem przy badaniu fosfolipidów.

W podręcznikach histochemii można znaleźć przepisy na sporządzanie jeszcze innych utrwalaczy stosowanych do celów specjalnych, jak do badania cytoplazmy, mitochondriów i innych organelli komórek. Zastosowanie odpowiedniego utrwalacza zależy od rodzaju tkanek i sposobu barwienia. Najlepsze wyniki w tym zakresie osiąga się na podstawie przeprowadzonych prób.

W zasadzie powinno się utrwalać materiał kilkoma utrwalaczami, gdyż uniwersalnych utrwalaczy nie ma. Pewne znaczenie ma również sposób sporządzania preparatów, np. tkanki utrwalone w formalinie lub etanolu na ogól słabo zatapiają się w parafinie.