skanuj0010

\

stałych zalicza się także koszt miejsca bezpłatnego (przeznaczonego na cele promocyjne lub dla zlecającego imprezę), czasem także świadczenia kierowcy (Kruczek i in., 2000; Dołowy i Lewandowska, 2006).

Przykład 8.1

Biuro zakupiło 30 miejsc w hotelu X, płacąc po 100 zł za miejsce, czyli 3000 zł. Przyjęto 10-procentowe ryzyko czarteru, to znaczy założono, że 3 miejsc nie uda się sprzedać, a więc pozostałe miejsca trzeba było sprzedawać klientom po 111 zł (3000 zł: 27 = 111 zł). Jeśli biuro sprzedałoby wszystkie miejsca, zarobiłoby 33 zł, ale jeśli by sprzedano tylko 24 miejsca, czyli mniej niż założone ryzyko, biuro uzyskałoby o 336 zł mniej niż zapłaciło hotelowi (3000 zł-24 ■ 111 zł - 336 zł). Oczywiście prawdziwe biuro zakupuje w czarterze znacznie więcej miejsc i dysponuje nimi przez określony czas, a więc potencjalne zyski łub straty są bardziej znaczące.

Celem marży, czyli narzutu do kosztów świadczeń, jest zapewnienie zysku biura podróży. Powinna więc być ustalona w takiej wysokości, aby po pokryciu wszystkich kosztów związanych z przygotowaniem i sprzedażą imprezy oraz części kosztów prowadzenia biura przyniosła dochód. Jednak marża zwiększa cenę imprezy, co może spowodować spadek sprzedaży i przynieść stratę zamiast spodziewanego zysku. Dlatego wysokość marży należy ustalać w zależności od przewidywanego popytu i konkurencyjności oferty. Zwykle marża wynosi 15-20%, ale na przykład imprezę niesprzedanąw sezonie lepiej sprzedać z mini-malnąmarżą(do 5%) niż wcale, natomiast unikatową imprezę zamawianą można sprzedać z marżą znacznie wyższą (np. 50-100%).

Doliczana do ceny imprezy płaconej przez nabywcę stawka akwizycyjna agenta stosowana jest wtedy, gdy biuro korzysta z jego usług przy sprzedaży imprezy. Operatywny agent zwiększa szansę sprzedaży mniej atrakcyjnych, standardowych imprez, ale im mniej atrakcyjna impreza, tym wyższej prowizji oczekuje agent (Kruczek i in., 2000).

Ostatnim kosztem kalkulacyjnym jest podatek VAT, którego wysokość i zasady naliczania reguluje Ustawa o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku. Określa ona trzy stawki tego podatku: 22, 7 i 0% (DzU z 2004 r., nr 54, poz. 535). Ponieważ w przygotowaniu są kolejne zmiany dotyczące podatków w turystyce, więc szczegółowe omówienie tej kwestii zostanie w tej publikacji pominięte.

115