skanuj0014

Chory powinien leżeć na brzuchu 2-3 razy dziennie przez około 30 minut z odwiedzionymi udami i stopami poza brzegiem łóżka celem uniknięcia ustawienia stóp w zgięciu podeszwowym i z poduszką położoną pod brzuch i klatką piersiową. Leżenie na brzuchu ma na celu przeciwdziałanie powstawaniu przykurczów w stawach biodrowych, a w razie ich istnienia działa korekcyjnie.

Chory powinien siedzieć 2-3 razy dziennie na krześle z oparciem dla przedramion, rozpoczynając od około 15 minut i przedłużając stopniowo czas siedzenia do około 60 minut. Nie wolno siedzieć na wysokim krześle ze zwisającymi podudziami i stopami, co ilustruje rysunek 28. Siedząc na krześle należy ułożyć podudzia i stopy na stołeczku na biegunach umożliwiającym ustawienie podudzi w wyproście i stóp w pozycji zerowej (rys. 29). Stołeczków takich nie ma jeszcze u nas w sprzedaży.

Rysunek 28. Nieprawidłowy sposób siedzenia na krześle

Rysunek 29. Prawidłowy sposób siedzenia na krześle

Po przejściu z krzesła na łóżko chory powinien położyć się płasko na wznak w sposób opisany powyżej i pozostawać w tej pozycji przez dłuższy czas. Długotrwałe siedzenie na krześle w ciągu dnia jest szkodliwe i może doprowadzić do powstania przykurczów w stawach kończyn dolnych. Chory nie powinien siedzieć w łóżku ze stopami opartymi o materac. Pozycja taka powoduje bowiem ustawienie kończyn dolnych w zgięciu w stawach biodrowych i kolanowych, stóp w zgięciu podeszwowym oraz wygięcie kręgosłupa do tyłu w odcinku lędźwiowym.

Korzystne jest przyjmowanie kilka razy dziennie pozyc ji stojącej, która nic obciąża stawów kończyn dolnych w takim stopniu jak chód. Tego rodzaju postępowanie ułatwia znacznie dalsze uruchamianie chorego po ustąpieniu zaostrzenia choroby.

()kres bezwzględnego leżenia jest dla chorego szczególnie niebezpieczny, gdyż nękany dużymi bólami przyjmuje on w łóżku pozycję przeciwbólowy sprzyjającą powstawaniu przykurczów w stawach. Należy zatem starać się, aby okres ten skrócić do minimum przez leczenie farmakologiczne. W czasie zaostrzenia należy chorego badać codziennie, aby nie przeoczyć i u/poczynających się przykurczów w stawach. Przy skłonności do pi/ykurczów lub wadliwego ułożenia kończyn należy zaopatrzyć cho-irgo w sprzęt ortopedyczny, jak indywidualnie wymodelowane szyny, łuski lub longety gipsowe, do których przymocowuje się kończynę opaski} elastyczną. Czas używania wymienionego sprzętu notujemy dokładnie w planie dnia (pora dnia, ilość godzin). Szyny lub łuski gipsowe Miiis/.) być w ciągu dnia zdejmowane dla umożliwienia ruchów w stawach.

< >sire zapalenie stawu stanowi wskazanie do krótkotrwałego (2-3 dni) iiiucmchomienia stawu w łusce gipsowej, a nawet w opatrunku gipsowym, /alcią unieruchomienia jest szybsze ustępowanie procesu zapalnego i bólów, a wadą możliwość zesztywnienia stawu. Stąd też okres unieruchomienia nu- może być długi. W czasie unieruchomienia stawu chory powinien wykonywać ćwiczenia izometryczne mięśni oraz mchy w stawach nie objętych unieruchomieniem. Niektórzy autorzy zalecają w tych przypadkach ćwi-i /ema z oporem mięśni drugiej kończyny (ćwiczenia kontralateralne), pod w.u uukiem, że jej stawy są zdrowe.

1’r/y dużym zaostrzeniu choroby zabrania się pacjentowi chodzenia ze w/ględu na nadmierne obciążenie stawów kończyn dolnych objętych pro-lesem zapalnym. Chód powoduje wówczas szybkie występowanie zniekształceń (przykurcze w stawach, zniekształcenia stóp). Próby chodzenia można rozpocząć dopiero po ustąpieniu objawów ostrego zapalenia. Chory iiiiim używać w czasie chodu kul lub lasek. Należy zwrócić uwagę na prawidłową wysokość kul pachowych, łokciowych oraz lasek. Uchwyty kul i lasek powinny być pogrubione, co uzyskuje się przez owinięcie ich gąbką.

( graniczenie zakresu mchów w stawie spowodowane zmianami w tkankach miękkich staramy się usunąć za pomocą wykonywanych ostrożnie inlresji .

33