skanuj0020

87

Blooma), gdyż zauważalna jest raczej tendencja do budowania odrębnych taksonomii dla poszczególnych dziedzin wiedzy czy przedmiotów nauczania¹.

Ponadto nie wszystkich przekonuje wartość takiego ujęcia celów. Nawet Cz. Kupisiewicz dość krytycznie ocenia taksonomię bloomowską, choć dostrzega również jej pewne zalety, a zwłaszcza uwzględniania przez nią potrzeby ujmowania celów nie tylko w kategoriach opanowania, ale również zrozumienia i zastosowania wiedzy przez uczących się². Na uwagę zasługuje również przedstawiony przez tegoż autora podział celów edukacyjnych na jawne i ukryte³, którego nie można spotkać w innych opracowaniach. Wydaje się jednak, że lepiej byłoby je nazwać celami zamierzonymi i niezamierzonymi (ukrytymi). Te drugie nie są formułowane i wiążą się zazwyczaj z tzw. ukrytymi treściami. Mogą wystąpić np. w postaci nieplanowanych przez nauczyciela przeżyć emocjonalnych czy zachowań.

1

   Por. B.D. Gołębniak, op. cit., s. 171.

2

   Cz. Kupisiewicz, Dydaktyka ..., op. cit., s. 70.

3

   Ibidem, 72.