skanuj0142

miku odbity padał prostopadle na płytkę polaroidu. Teraz obracamy polaroid >v"kól promienia odbitego, aż do uzyskania maksymalnego wyciemnienia pola wnl/enia. Następnie zmieniamy tak kąt padania a, aby odbity od próbki promu'ii był całkowicie wygaszany przez polaroid P.

Dla każdego dostarczonego materiału pomiar kąta 2a powtarzamy klikali minie. Ponieważ:

tg a- n (prawo Brewstera),

i | inwyższego wzoru możemy obliczyć współczynnik załamania n dostarczony! li próbek.

/ ii il a n i e 2

Sprawdzenie prawa Malusa.

11 żyjemy układu pomiarowego, którego schemat przedstawia rys.6.

Aby sprawdzić prawo Malusa, ustawiamy polaryzator tak, aby dawał świa-ll" spolaryzowane w płaszczyźnie pionowej. Usuwamy filtr interferencyjny F₂ im u.^- ćwierćfalówki. Niech (p będzie kątem pomiędzy płaszczyznami drgań w |'"lmy/.atorze P\ i analizatorze P₂. Z prawa Malusa (/ =/₀cos²<p) wynika, że •Hm (p -0 zachodzi I-I₀, natężenie światła przechodzącego przez analizator jki.l największe. Takie ustawienie Pi i P₂, nazywamy równoległym. Jeżeli

|i'i.n. Schemat układu pomiarowego do obserwacji zjawiska polaryzacji: Ź - źródło światła z matówką i zasilaczem, F\ _ filtr wodny, F₂ - filtr interferencyjny (/l=589nm), Ti - polaroid zwany polaryzatorem, P₂-polaroid zwany analizatorem, D - fotoopór, pA - mikroamperomierz, B - źródło napięcia, Cj, C₂ -ćwierćfalówki; Ł - ława optyczna

płaszczyzny drgań polaryzatora i analizatora tworzą, kąt 90°, wtedy I-0, a analizator całkowicie wygasza światło; takie położenie nazywa się skrzyżowanym.

W celu wykonania ćwiczenia ustawiamy analizator w położeniu równoległym i dobieramy tak zakres mikroamperomierza, aby wychylenie wskazówki przyrządu x (x - proporcjonalne do i) było bliskie maksymalnemu. Następnie ustawiamy P\ i Pj w położeniu skrzyżowanym i odczytujemy xo. Obracając analizator co 10°, odczytujemy wielkość x prądu w obwodzie fotooporu. Wyniki pomiarów ujmujemy w tabelę 1.

Rys.7. Przykład przedstawienia wyników pomiarów

Uzyskane wyniki przedstawiamy w układzie współrzędnych biegunowych: r, ę, gdzie na promieniu odkładamy ^x~x₀ (rys.7).

Wykres stanowi półokrąg zbudowany na J(^x~^xo)_milx jako średnicy. Z trójkąta O AA' odczytujemy:

jx-x₀ =ij(x-x₀)_ma cosę> ;

zaś po podniesieniu obu stron do kwadratu:

(x-x „) = (x-x ₀ )_maK cos V-

Ponieważ: (x-x ₀) ~ I, więc

I-I₀cos²<p.