Skan
06

T21 kość udowa T3 świadczą o istnieniu na Jawie, we wczesnej fuzie wego plejstocenu, dwóch rodzajów hominidów - jeden z nich posiadał nii małpią głowę, a drugi ludzkie nogi. Podążąjąc za typową praktyką ol gatunku na podstawie nielicznie zachowanych szczątków szkieletowych, możemy stwierdzić, iż kość udowa T3 dowodzi obecności Homo sapiens sa na Jawie około 800 000 lat temu. Jak dotąd, nie znana jest żadna inna poza Homo sapiens sapiens, która posiadałaby tego rodzaju kość udową, jaką znaleziono w Thnil w warstwach datowanych na wczesną fazę środkowego piej

CfATAnil

Rozdział 9_

Odkrycie kart w Piltdown

R> odkryciu „człowieka jawajsidego" w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku przez F.ugfene Dubois, wzmogły się poszukiwania skamieniałości, które wypełniłyby' luki ewolucyjne między sarożytnymi, małpo kształtnymi hominidami. a współczesnym Homo sapiens. To wówczas, w epoce dużych oczekiwań, dokonano w Anglii sensacyjnego odkrycia - odkrycia „człowieka z Piltdown”. istoty z niemal ludzką czaszką i szczęką przypominającą szczękę małp człekokształtnych.

Historię tego wydarzenia znają zarówno zwolennicy jak i przeciwnicy teorii ewolucji. Skamieniałości z Piltdown. które jako pierwszy znalazł w latach 1908-1911 Charles Dawson, zostały uznane w latach pięćdziesiątych przez naukowców z British Museum za przedmiot mistyfikacji. Pozwoliło to krytykom darwinowskiej ewolucji zakwestionować wiarygodność uczonych, którzy prze?, kilka dziesięcioleci umieszczali znaleziska z Piltdown no ewolucyjnym drzewie genealogicznym ludzkiego gatunku.

Z drugiej strony, naukowcy szybko zwrócili uwagę na fakt, że sami ujawnili oszustwo. Zdaniem niektórych badaczy fałszerstwa dokonał Dawson, ekscentryczny amator, lub Pierrc Teilhard de Chardin, katolicki ksiądz-paleontolog, głoszący mistyczne poglądy na temat ewolucji. W ten sposób rozgrzeszano „prawdziwych" uczonych biorących udział w odkrydu.

Właściwie można by na tym zakończyć omawianie historii o „człowieku z Piltdown" i przejść do dalszych odkryć paleoamropologicznych. Jednak bliższe poznanie tego wydarzenia i otaczających go kontrowersji okaże się cenne, gdyż umożliwi nam większe zrozumienie mechanizmów, według których ustala się j odrzuca dane dotyczące leoni ewolucji.

Wbrew powszechnemu mniemaniu, ze skamieniałości są nąjbardziej pewnym i przekonującym zapisem przeszłości, skomplikowana sieć okoliczności towarzyszących odkryciu prehistorycznemu może wykluczyć jakiekoliviek Pmste wyjaśnienie danego faktu. Takiej dwuznaczności należ}' zwłaszcza oczekiwać w przypadku starannie zaplanowanej mistyfikacji, jakiąj być może dokonano w Piltdown. Jednak z reguły nawet „zwykłym" odkryciom paleoan-fropologicznym towarzyszą wielorakie wątpliwości. Gdy śledzimy dokładny