Scan032

32 J. Stein

Jak na razie, możemy być raczej pewni, że przynajmniej jeden z genów kontrolujących zarówno umiejętności ortograficzne jak i fonologiczne, jest położony na krótkim ramieniu chromosomu 6 w pobliżu głównego kompleksu zgodności tkankowej Klasy 1. Do tej pory, siedem zespołów badawczych potwierdziło ten związek (Stein, 2004), a w przeprowadzonym przez nas badaniu, z udziałem par rodzeństwa, wykazaliśmy, że zarówno umiejętność ortograficzna, jak i fonologiczna, jest powiązani! z tym miejscem (lotus). Ukończyliśmy niedawno „przeszukiwanie" genów, które wykazało silne powiązania także z innymi miejscami, które nie były jeszcze przedmiotem badań. Te nowe miejsca mogą wykazać sprzężenie albo z umiejętnościami fonologicznymi, albo ortograficznymi, jak można przewidzieć na podstawie stwierdzenia, że każda tych cech może w' pewnym stopniu wyjaśniać wariancję genetyczną.

POŚREDNICTWO IMMUNOLOGICZNE?

Wiele miejsc na chromosomach przypuszczalnie związanych / problemami w czytaniu, oczywiście łącznie z miejscem M HC na chromo somie C6, bierze udział w regulacji immunologicznej. Fakt ten może mieć ogromne znaczenie ze względu na dane, w większości przypadkowe, świadczące o tym, że w zaburzeniach rozwoju wielokomórkowego u przypadku osób z dysleksją. może pośredniczyć mechanizm immunologiczny. Po pierwsze, patrząc z rozwojowego punktu widzenia, cech;| wspólną wszystkich wielkich komórek jest ekspresja wspólnych antygenów powierzchniowych, ważnych ze względu na rozpoznawanie ich przez inne komórki (Hockfield i Sur, 1990). W związku z tym, mogą być one podatne na atak auto-przeciwciął, które rozpoznały ten antygen. Istnieją wstępne dane świadczące o tym, że matki mogą wytwarzać przeciwciała dla neuronów szlaku wielokomórkowego u płodu, których niewielkie ilości mogą w pewnych warunkach przekroczyć łożysko i barierę krew-mózg, uszkadzając kształtujące się wielkie komórki (Vin cent i wsp., 2000).

Wytwarzanie takiego przeciwciała powinno być regulowane przez sys tern MHC Klasy 1, ponieważ jedną z najważniejszych funkcji tego systemu jest rozróżnianie pomiędzy własnymi a obcymi antygenami Wydaje się także, że system ten uczestniczy w regulowaniu różnicowania się wielkich komórek (Corriveau i Satz, 1998). Innymi słowy, system ten

Wiclkokomórkowa teoria dysleksji rozwojowej 3

Hnvu!<.|h)(lobniej odpowiedzialny za skierowanie syntezy przi |m /•« i w ko płodowi. Łożysko stanowi zwykle efektywne zabe: tł»‘ |m/«mI przeciwciałami. Wydaje się jednak, że podatność r filio lukicgo ataku może być u osób z dysleksją dziedziczni HI tmnhs takie i ich rodziny wydają się cierpieć częściej, niż ' Ml i lim i łby autoimmunologiczne, takie jak astma, gorączka sier 191 pnw a/mejsze choroby autoimmunologiczne, takie jak toczę »N.ii\ iiiu/ądowy (Geschwind i Behan, 1984; Hughdahl i wsp HMinuł. że (iilgcr i współpracownicy (1998) zdementowali t HM

KWASY W1ELONIENASYCONE

WH/ego schematu pasują także najnowsze doniesienia, że wiel« W u osób / dysleksją może się pogarszać na skutek stosowani; n\. h diet. które zawierają niebezpiecznie niskie ilości kwasóv biyconyeh. Dysleksją, zarówno u dzieci, jak i osób dorosłych litiiii / klinicznymi objawami znacznego niedoboru kwasóv lnyconych (Richardson i wsp., 2000; Taylor i wsp., 2000). Jal ly. funkcje wielkokomórkowe zależą od przepustowość Jonowych błony*"Kon formacyjne zmiany białek kanałi jklNs lej. kiedy dookoła znajdują się elastyczne kwasy wielonie-Obiót nimi pozostaje pod kontrolą lecytynaz, a szczególnie lutnio dowiedziono, że u osób z dysleksją obserwuje sit; »n\ poziom tego enzymu (Macdonell i wsp., 2000), co może tumu anic nadmiernych ilości kwasów wielonienasyconych z len sposób zaburzać szybkość odpowiedzi kanałów w wielkich !i IN t/.i tym, enzym ten może być modulowany przez tzw. sys-**m i histologicznej (MajorHistocompatibility Complex MHC), funkcje immunologiczne mobilizują kwasy wielonienasycone k ni uni kowych do dostarczenia prekursorów cytokin, które są do skutecznych reakcji komórkowych na obcy materiał. Ze /m mc j szoną i lość spożywanych ryb, nowoczesne diety często niebezpiecznie mało kwasów wielonienasyconych, co być

W|imio\v«’ to miejsca błony komórkowej poprzez które następuje transmisja piąalis <*» I chemicznych do i z komórki przyp. red.