Strona
8

18

Przy dokładnych pomiarach laboratoryjnych termoelemcnt wymaga stabilizacji temperatury' odniesienia.

3.3.3. Stabilizacja temperatury odniesienia

Stabilizację temperatury odniesienia wykonano z zastosowaniem punktu topnienia lodu 0[°C]. Spoiny odniesienia termoelementu umieszczono w naczyniu Dewara (termosie) wypełnionym drobno potłuczonym lodem zalanym wodą destylowaną. Dokładność stabilizacji wynosi od ± 0,01 + ± 0,1 [°CJ.

4.    Wykonanie pomiarów

4.1.    Zmierzyć wilgotność powietrza za pomocą higrometru.

4.2.    Zmierzyć temperaturę otoczenia za pomocą termometru cieczowego

4.3.    Zmierzyć rezystancję w temperaturze otoczenia próbki z miedzi, aluminium, cyny oraz przewodu doprowadzającego za pomocą technicznego mostka Thomsona.

4.4.    Zmierzyć rezystancję w^f temperaturze otoczenia próbki z kanthalu oraz chromonikieliny za pomocą multimetru.

4.5.    Każdą z próbek z miedzi, aluminium i cyny oraz przewód doprowadzający umieścić w naczyniu z ciekłym azotem i po ustaniu intensywnej wymiany ciepła i masy z otoczeniem przez próbką i azot, zmierzyć rezystancję kolejnej próbki i przewodu doprowadza-jącego za pomocą technicznego mostka Thomsona. Przyjąć, że ten pomiar rezystancji przyporządkowany jest temperaturze ciekłego azotu t_A = -195,8 [°C].

4.6.    Każdą z badanych w/ pkt.4.5. próbek wyjąć następnie z naczynia z ciekłym azotem i zamontować termoelement miedź-konstantan, tak, aby możliwy był pomiar temperatury metalu. Czynność te wykonuje wyłącznie prowadzący ćwiczenie.

4.7.    Wykonać równoczesne pomiary rezystancji i temperatury każdej z próbek wymienionych w pkt.4.5. w trakcie ich nagrzewania się, poprzez wymianę ciepła z otoczeniem na zasadzie konwekcji i promieniowania. Pomiar kontynuować, aż do osiągnięcia temperatury' otoczenia przez próbkę.

4.8.    Wykonać nagrzewanie wszystkich badanych próbek oraz przewodu doprowadzającego w suszarce, aż do ustalonej stałej temperatury' t = 100 [°C].

4 9.    Następnie wyjąć kolejno każdą z próbek oraz przewud doprowadzający z suszarki i

zamontować termoelement miedź - konstantan tak, aby możliwy był pomiar temperatury metalu. Czynność te wykonuje wyłącznie prowadzący ćwiczenie.

4.10. Wykonać kolejno równocześnie pomiary rezystancji i temperatury każdej z próbek powodując jej stopniowe studzenie poprzez wymianę ciepła z otoczeniem na zasadzie konwekcji i promieniowania. Pomiar kontynuować, aż do osiągnięcia temperatury otoczenia przez próbkę. Należy zwTÓcić uwagę na to, aby pomiar rezystancji wykonać dla próbek z miedzi, aluminium, cyny i przewodu doprowadzającego za pomocą technicznego mostka Thomsona. Natomiast pomiar rezystancji próbek z kanthalu i chromonikieliny należy wykonać za pomocą multimetru.

5.    Opracowanie wyników pomiarów rezystancji i obliczeń rezystywności materiałów

5.1. Materiały oporowe kanthal i chromonikielina.

Ponieważ w tym przypadku zmierzona rezystancja próbki jest sumaryczną rezystancją metalu oraz przewodu doprowadzającego należy obliczyć rezystancję samej próbki (materiału oporowego).