Strona9

1J. Metody deterministyczne 29

U.2.5. Zalecenia oyólne

Do ustalenia perspektywicznego zapotrzebowania na energię elektryczną i moc konkretnego osiedla mieszkaniowego oraz rozkładu tego zapotrzebowania na podstawie podanych wskaźników niezbędny jest plan zagospodarowania przestrzennego osiedla wraz z następującymi charakterystycznymi danymi urbanistycznymi:

—    rodzaj zabudowy mieszkalnej (wielorodzinna lub jednorodzinna),

—    /liczba mieszkańców lub gospodarstw domowych (mieszkań),

—    powierzchnia użytkowa lub kubatura obiektów użyteczności publicznej,

—    długość i kategoria ulic,

—    wyposażenie osiedla w inne pozaelektryczne nośniki energii (co, gaz, ciepła woda użytkowa).

Ustalenie poziomu wskaźników dla konkretnego osiedla powinno być oparte za każdym razem analizą wskaźników statystycznych dla istniejących osiedli o podobnym charakterze. W przypadku braku danych do wykonania takiej analizy', należy przyjmować poziom średni wskaźników.

W założeniach techniczno-ekonomicznych elektroenergetycznej sieci osiedlowej zapotrzebowania na energię elektryczną i moc przez obiekty użyteczności publicznej należy, w miarę możliwości, przyjmować z projektów technicznych tych obiektów, porównując jednocześnie wyniki obliczeń ze wskaźnikami podanymi w tabl. 1.3.

W przypadku występowania na osiedlu mieszkaniowym odbiorców innych, nie podanych w pkt. 1.3.2.1 (np. obiekty użyteczności publicznej wyższego rzędu, zakłady przemysłowe, podstacje trakcyjne, kotłownie, hydrofornie itp.), należy ich zapotrzebowanie na energię elektryczną i moc ustalić indywidualnie.

Przyjęcie odpowiedniego modelu energetycznego gospodarstwa domowego uzależnia się od wyposażenia mieszkań w inne nośniki energii doprowadzone z zewnątrz, takie jak: co, gaz, ciepła woda użytkowa.

W przypadku braku danych szczegółowych co do liczby odbiorników korzystających z systemu ogrzewania akumulacyjnego należy przyjmować następujące procentowe udziały:

1990 r. -    8%,

1995 r. - 9%,

2000 r. - 10%.

Przyk? ,\n 1.1. Określić na okres perspektywiczny (1993 r.) dla przedstawionego fragmentu osiedla (rys. 1.1) metody Hnergoprojcktu:

1)    obciążenie szczytowe poszczególnych obiektów na przyłączu nn,

2)    obciążenie szczytowe dla potrzeb oświetlenia zewnętrznego na rozpatrywanym obszarze,

3)    sumaryczne obciążenie szczytowe na przyłączu mi dla poszczególnych rodzajów zabudowy,

4)    obciążenie szczytowe w warunkach normalnych poszczególnych stacji transformatorowych SN/nn.

Na rozpatrywanym fragmencie osiedla znajdują się następujące obiekty:

—    10 bloków mieszkalnych 4- lub 5-kondygnacyjnych, oznaczonych numerami: 1, 2, 3,4, 5, 6, 7, 8, 9 i 13;

—    4 bloki mieszkalne 11-kondygnacyjnc, oznaczone numerami: 10, 11, 12 i 14;