strona 4 (7)

.

Na rys. 3 zaprezentowano najczęściej stosowany rodzaj ślimaka czyli tzw. ślimak uniwersalny.

.

Rys. 3. Ślimak uniwersalny.

Jego konstrukcja charakteryzuje się stałym skokiem gwintu "p" i zmienną głębokością rowka śrubowego malejącą od h do hj. Można w nim wyodrębnić trzy strefy spełniające różne funkcje. Są to: strefa zasilania A, strefa sprężania B i strefa dozowania C.

Obracający się ślimak powoduje intensywne mieszanie się granulek zapewniając równomierne ich nagrzanie. W wyniku ruchu ślimaka tworzywo przemieszczane jest do przedniej części cylindra wypełniając ją całkowicie. Dalsze napływające porcje tworzywa, powodując wzrost ciśnienia wywołują samoczynny ruch wsteczny ślimaka do pozycji tylnej rys. 2a. Tworzywo w czasie uplastyczniania, sprężone w przedniej części cylindra nie może wypłynąć przez dyszę, która jest w tym czasie zamknięta. Otwarcie dyszy następuje dopiero wówczas gdy cylinder zostanie dociśnięty do formy - rys. 4.

ia-4.

Rys. 4. Samozamykająca dysza wtryskowa.

Należy' nadmienić, że w pewnych przypadkach możliwe jest stosowanie dysz niezamykanych - rys. 5.

Rys. 5 Dysze niezamykane.

W tym przypadku przed intensywnym wyciekaniem tworzywa (po odsunięciu cylindra od tulei wtryskowej w formie) zabezpiecza odpowiednia geometria otworu dyszy, z którą wiążą się duże opory przepływu. Należy jednak zaznaczyć, ze podczas wtrysku te właśnie otwory przesądzają o dużych stratach ciśnienia wtrysku.

4