strona (03)

Ale już nadciąga burza; pan bóbr luoła srogim głosem:

pozbierajcie te rupiecie, bo na śmietnik je

wyniosę!

Pada śnieg, w radiu

muzyka; dobrze, że to dziś sobota, lecz boberki się krzątają, wielka czeka je robota.

Pozbierały już zabawki rozrzucone w całym

domu,

lecz wyrzucić trochę

szkoda,

może się przydadzą

komu?

Bobrzynka swą lalkę

trzyma, której trzeba przyszyć głowę,

miś pęknięte ma na

grzbiecie

śliczne futerko

pluszowe.

Więc już miga igła

z nitką

i nożyczki żwawo kroją, zaraz biedne, stare lalki w nowe suknie się

ustroją.

Boberek zbiera do bazy samochody i ciągniki i pilnie bada usterki: tu pogięte są błotniki, tam brak koła,

kierownicy, gdzieś zgubiła się

przyczepa, statek maszt ma

połamany, żagiel zwisa cały

w strzępach.

Tu już remont jest

trudniejszy, bez narzędzi nie da rady, więc boberek zatroskany zagląda do swej

szuflady.

Nie najlepsze jednak

poszukiwań tych wyniki, tylko młotek, trochę

gwoździ, jakieś blaszki i druciki.

A tu trzeba maszt

wystrugać, dorobić koło lub śmigło a bobrzynka

uśmiechnięta wciąż wesoło macha

igłą.

— Chcesz? uszyję ci

żagielek

a ty lepiej idź do taty, właśnie przerwał swoją pracę,

fajkę kurzy przed

warsztatem.

No to siadaj pan bóbr rzecze,