przechodzą do roztworu, ale juz w postaci kompleksów amoniakalnych (zwłaszcza wtedy, gdy stosujemy stężony roztwór NHjaq).
Dodanie nadmiaru NH*aq do roztworu np. AgNO*, powoduje wytworzenie bezbarwnego rozpuszczalnego kompleksu:
Ag* + 2 NHjaq 2 Ag((NH,)2J'
Także wiele spośród trudno rozpuszczalnych związków srebra rozpuszcza się w roztworach NHj, np.:
AeCl + 2 NI Tag 2 AgKNHjfef + Cl"
Ag20 + H20 + 4 NH,aq 2 2 [Ag(NH,)2]* + 2 MO
Tylko najtrudniej rozpuszczalne sole srebra ( Agi, Ag?S. AgąfFefCNkl ) są nierozpuszczalne w roztworach amoniaku.
Rozpuszczalne sole Pb:* strącają z roztworem amoniaku biały osad, nierozpuszczalny w nadmiarze NH3aq :
PbJ'+2NH,aq + 2H20 S Pb<OH), + 2 NH.'
Sole Hg(I), pod wpływem roztworów' amoniaku, ulegają reakcji dysproporcjonowania - z jonu I Ig?2" tworzy się jon Hg2, i atom Hg°. Wydzielająca się wolna rtęć nadaje produktom czarne zabarwienie.
W przypadku dobrze rozpuszczalnego Hg2(N03)2 możemy zapisać:
/H8N
j.jg' czarny osad
biały osad
Biały osad Hg->CI? (czyli kalomel) pod wpływem NH*aq także czernieje:
Un,CU + 2 NHjaq 2 [H,NHe1C1 + Ug° + Nil/ + Cl
biały czarny
(Cząsteczka amidochlorku rtęci(II) bywa także zapisywana jako
Dysproporcjonowanie (czyli dysmutacja) jest typową reakcją związków Hg(I). Bilans elektronowy tej reakcji możemy zapisać schematycznie w postaci:
Hgz21 + 2 e £ 2 Hg° l redukcja
Hfe2' 2llg'' + 2e l utlenianie
Hfc* - +
czarny o^ad
Tworzący się jon Hg2" symbolizować tu może zarówno osady: fOHg?NH>1NOi. HgNHiCI. HgO, czy np. HgS , jak też rozpuszczalny trwały anion kompleksowy [HgI4J2 (w przypadku różnych odczynników wywołujących dysproporcjonowanie Hg(I)).
Pod wpływem roztworu silnej zasady (NaOH lub KOM), z roztworu soli Ag’ wytrąca się brunatny osad Ag?Q:
2 Ag* + 2110“ 2 2 AgOH — Ąg^O + H.O
zw. nietrwały
Z roztworu soli Pb2' wytrąca się w tych warunkach biały osad PbfOHK który następnie rozpuszcza się po dodaniu nadmiaru zasady:
Pb2' + 2 HO’ S PtrfOH), biały
Pb(OH); + 211Q [PÓ(OH)h]2 anion tetrahydroksoołowianowy(II)
czyli olowinowy
li