skanuj0023 (18)

Do roztworu SnCl₂ dodajemy kroplami rozcieńczony NaOH. Pojawia się biały osad SnCOHV Zawartość probówki wstrząsamy i gdy po kolejnej kropli zasady osad rozpuści się (klarowny roztwór), cynian (II) zwany też cyninem jest gotowy (reakcje już poznaliśmy). Osad domniemanego Bj(OH)₃ przemywamy wodą i zalewamy roztworem Na₂Sn0₂. Obserwujemy szybkie czernienie osadu - wydziela się wolny bizmut:

2 Bi(OH)< + 3 SnOj²' — 2 Bj° + 3 Sn0₃²' + 3 H₂0

biały    czarny

Bi(OH), + 3 c £ Bi⁰ + 3 HO"    2

Sn0₂² +2HO"    Sn0₃²'+ H₂0 + 2 e 3

Wracamy do niebieskiego (o jle zawierał jony Cu²⁺) lub bezbarwnego roztworu z nadmiarem NH₃aq. Celem poszukiwań są teraz jony Cd²'¹.

Dodajemy 10 kropli AKT i ogrzewamy przez 10 minut. Jeżeli strącił się osad, to odwirowujemy go. Mogą go tworzyć CuS i CdS. Jeżeli wytrącił się czarny CuS. to może on maskować obecność żółtego CdS. Z tego względu, do osadu dodajemy 10 kropli 2M roztworu HC1 i nie ogrzewając mieszamy dokładnie osad bagietką. W tych warunkach możliwe jest tylko rozpuszczenie CdS. Osad CuS jest już niepotrzebny. Zapiszmy zachodzące reakcje:

H₂Saq + 2NH₃aq    S²~ + 2NH,⁺

[Cu(NH₃)₄]²⁺ + S²' CuS + 4 NH₃t [Cd(NH₃)₄]²ł+S²' 2 CdS + 4 NHjT

CuS + H* x

2MHC1

CdS + 2ir + 4Cr 2 [CdCl₄]²'+H₂St

wytworzenie jonów S²~

I strącanie siarczków J (w obecności NHj)

rozdzielanie • CdS od CuS

2M HCI    bezbarwny

Do kwaśnego roztworu dodajemy stężonego NH3aq, aby go zobojętnić. Następnie dodajemy 10 kropli AKT i ogrzewamy. Pojawienie się żółtego osadu jest dowodem obecności Cd²*.

Wypada tu przypomnieć, że jeżeli 2 grupę kationów wytrącalibyśmy w zbyt kwaśnym środowisku (pH < 0,5), wówczas jony Cd²* mogłyby pozostać w roztworze, zamiast wejść w skład osadu siarczków.

2.4. Analiza systematyczna 2 grupy kationów - podgrupa B

Wróćmy teraz do analizy już oddzielonych siarczków 2B. Do osadu dodajemy 10 kropli stężonego HC1, ogrzewamy przez 5 minut i wirujemy. Nierozpuszczalne pozostają nadal: AsoS₃ + As-iSs + S°. Do roztworu przechodzą cyna i antymon w postaci kompleksów chlorkowych.

Zajmijmy się teraz potwierdzeniem tożsamości siarczków arsenu. Pamiętamy o istnieniu dwóch głównych dróg ich przejścia do roztworu:

1° droga kwasowo -utleniająca czyli działanie HNO3 stężonym, na gorąco (reakcje połówkowe podane wcześniej); oraz

2° droga zasadowa, a szczególnie jej wersja selektywna czyli reakcja z roztworem (NH^CC^.

Jeszcze jedna uwaga ogólna: robiąc analizę systematyczną 2 grupy kationów, nie określamy stopni utlenienia As, Sn i Sb (zbyt łatwo zmieniają się).

Wróćmy do drogi „utleniającej”. Osad siarczków arsenu przemywamy ITOjca, dodajemy 3 cm³ stężonego HN0₃ i ogrzewamy. Po rozpuszczeniu, oddzielamy wolną S°. Roztwór badany zawiera H3ASO4 i nadmiar HNO3. Dodajemy mały kryształek molibdenianu amonu (NH₄)₂Mo04 i ogrzewamy probówkę

do wrzenia. Na powierzchni kryształka pojawia się żółta warstwa trudno rozpuszczalnej soli amonowej tzw. heteropolikwasu H3As(Mo₃O|₀)4.

Jony Mo0₄²" (analog Cr0₄²“) w środowisku stężonego HNO_} ulegają kondensacji:

45