tpw6

2)Cele ogólne a szczegółowe

Cele ogólne

Cele szczegółowe

-zapis zadań nauczyciela np. „kształtowanie umiejętności wyrażania własnych uczuć", „kształtowanie znajomości zwrotów grzecznościowych"; -    rzeczowniki odczasownikowe stosowane do ich zapisu są wyrażeniami nieweryfikowalnymi i ogólnymi np. kształtowanie znajomości, kształtowanie wiedzy; -    rzeczowniki odczasownikowe używane do zapisu tych celów są pochodzą od czasowników niedokonanych np. kształtowanie, wpajanie (zamiast ukształtowanie, wpojenie); -    nie da się ich osiągnąć na jednej lekcji (np. umiejętności komunikacyjne z zastosowaniem jakiegoś czasu kształtujemy w zasadzie przez cały okres edukacji); -jeśli wpiszemy cel do konspektu, musimy go zrealizować- w przeciwnym razie lekcja jest źle przeprowadzona.

-    zapis efektywnego działania uczniów np. uczeń potrafi podziękować za otrzymany prezent, uczeń potrafi opisać swoje uczucia po odegrania scenki „bójka" techniką zamiany ról; -    czasowniki używane do zapisu tych celów są konkretne i weryfikowalne np. pisze, odpowiada na pytania, rozwiązuje ćwiczenie; -    czasowniki są dokonane np. pisze, mówi, rozwiązuje; -    należy je osiągnąć na jednej lekcji (na tej, w której konspekcie są napisane) -    można czasem nie zrealizować jakiegoś celu i nie jest to błędem np. planowaliśmy zrobienie trzech ćwiczeń, ale uczniowie poprosili nas o dodatkowe wyjaśnienia, które zajęły dużo czasu i nie zdążyliśmy skończyć planowanych przykładów.

3)Zasady operacjonalizacji celów:

-    poszanowanie osobowości dziecka (możliwe i realne do osiągnięcia dla dziecka);

-    umiar w uszczegóławianiu (każdy cel ogólny do 2-3 celów szczegółowych), celów ogólnych powinno być 2-4, szczegółowych ok. 6-8.

-    celów ma być tyle, by nauczyciel o nich wszystkich pamiętał;

-    na lekcji piszemy cele ze wszystkich poziomów taksonomii celów,

-    musi być w celach ogólnych choć jeden cel wychowawczy (on też podlega uszczegółowieniu);

-    cele nie mogą być na papierze!!! Ich pisanie to nie tylko formalność, to pomoc w ustalaniu wymagań dla uczniów, pisania testów, sprawdzianów.

4) Taksonomia celów B. Blooma:

1.    Wiedza. Np. uczeń potrafi wymienić zwroty grzecznościowe: proszę, dziękuje, przepraszam",

2.    Rozumienie. Np. „uczeń potrafi podać przykład sytuacji w której należy powiedzieć dziękuję, przepraszam, proszę"

3.    Zastosowanie w sytuacjach typowych. Np. „uczeń potrafi powiedzieć proszę wręczając koledze prezent", „uczeń potrafi powiedzieć dziękuję po otrzymaniu prezentu".

4.    Zastosowanie w sytuacjach nietypowych, czyli:

29