Untitled Scanned 13 1

-    Umocnienie koncepcji zrównoważonego rozwoju, jak i powiązań pomiędzy biedą, środowiskiem i zasobami naturalnymi.

-    Aktywizacja partnerstwa zarówno rządów jak i organizacji pozarządowych, grup społecznych, sektora prywatnego.

Nie było tajemnicą, iż dotychczasowe postępy w realizacji zrównoważonego rozwoju były rozczarowujące - pogłębiła się bieda, pogorszył się stan środowiska. Światu nie była potrzebna następna jałowa dysputa, lecz szczyt konkretnych działań i - co najważniejsze - rezultatów. We wprowadzeniu do konferencji, Sekretarz Generalny ONZ Kofi Annan określił newralgiczne obszary działań według formuły WEHAB:

a)    W - watcr and sanitation (woda i ścieki),

b)    E - energy (energia),

c)    H - health (zdrowie),

d)    A - agriculture (rolnictwo), c) B - biodiversity and ecosystem management (bioróżnorodność i zarządzanie ekosystemem).

W obrębie tychże obszarów zidentyfikowano najważniejsze problemy oraz zaproponowano szereg inicjatyw mających na celu eliminację bądź wydatne ograniczenie problemów. Jednak w przeciwieństwie do poprzednich szczytów, uczestników konferencji w Johannesburgu nie ogarniała pompatyczna euforia i poczucie błyskawicznej „naprawy świata”. Kofi Annan w ostatnim dniu konferencji powiedział do przedstawicieli prasy:

„Sądzą, że musimy być ostrożni i nie oczekiwać od konferencji takich jak ta cudów. Ale oczekujemy, że konferencja taka wytworzy zaangażowanie polityczne, odpowiednią chwilę i energią do osiągnięcia celów. "’¹

1

Johanneshurg Summit 2002, wvAv.un.org/cvGnts/wsscl/pressreleases/finalrelease.pdf [dostęp 24-11-2003]