Wiersz na jesienne słoty

Nieroztropny Jacuś

autor: Jolanta Gajda

Późna jesień nastała i wszystkim dokucza, mama więc troskliwie Jacusia poucza:

„Czas już zacząć nosić okrycie zimowe,

Załóż szalik na szyję i czapkę na głowę.”

I choć na dworze zimno, silny wiatr i plucha, to Jacuś swojej mamy wcale nie chce słuchać. Wychodzi do szkoły bez czapki na głowie, kurtka całkiem rozpięta -chojrak, co się zowie...

„Jesienne słotne dni nie straszne mi wcale, z chłodem sobie zawsze poradzę doskonale.

Rzęsista ulewa? - Ech, tam... kropi deszczyk.

Przenikliwy ziąb? To nie zima jeszcze.

Po co mi szale, czapki, swetry, golfy grube?

Bez kurtki dzisiaj wyjdę - tylko tak... na próbę...”

Niestety nie uszło Jacusiowi płazem, że się nie przejmował maminym nakazem.

Jutro jego klasa jedzie na wycieczkę, lecz Jacuś nie cieszy się ani troszeczkę. Bo zamiast czas wesoło spędzać z kolegami, będzie w łóżku leczył grypę pigułkami.

Oj, Jacusiu, nie wyszły ci na zdrow ie te deszcze i chłody, teraz wiesz, że trzeba dobrać ubiór do pogody.