6)Węgliki spiekane konwencjonalne i powlekane : Węgliki spiekane: Węgliki spiekane stosuje się obecnie niemal wyłącznie do produkcji płytek wieloostrzowych, mocowanych mechanicznie w gnieździe korpusu narzędzia. Stosuje się je także na ostrza świdrów i narzędzi górniczych, narzędzia do obróbki plastycznej i inne narzędzia lub elementy o dużej twardości i odporności na ścieranie. Płytek wieloostrzowych z reguły nie ostrzy się. Stąd są one produkowane w przygniatającej mierze jako płytki powlekane, gdzie węgliki spiekane są materiałem rdzenia i zapewniają wymaganą wytrzymałość płytki, a cienka zewnętrzna powłoka z materiałów trudnościeralnych zapewnia odporność płytki na ścieranie. Narzędzia z płytkami z węglików spiekanych są obecnie powszechnie stosowane niemal we wszystkich rodzajach obróbki, wypierając wszędzie gdzie to jest możliwe i ekonomicznie uzasadnione narzędzia ze stali szybkotnących. Ostrza z węglików spiekanych odznaczają się bardzo wysoką twardością i odpornością na ścieranie oraz wytrzymują temperatury skrawania do 900°C (a niekiedy nawet do 1000°C), co umożliwia 3-4 krotne zwiększenie prędkości skrawania w stosunku do narzędzi ze stali szybkotnących oraz pozwala skrawać tak twarde materiały jak żeliwo białe, hartowaną stal, porcelanę lub szkło. Ponadto skrawanie z użyciem narzędzi z węglików spiekanych nie wymaga stosowania cieczy obróbkowych, co jest korzystne zarówno z przyczyn ekonomicznych jak i ekologicznych (np. w Niemczech roczne zużycie cieczy obróbkowych sięga 700 tys. ton, zaś koszt ich utylizacji wynosi kilkanaście procent kosztu produkcji części). Ujemną cechą węglików jest ich wysoka cena. Węgliki spiekane są materiałami składającymi się głównie węglika wolframu WC o udziale objętościowym ok. 65-95%oraz węglików innych metali trudno topliwych: tytanu Ti, tantalu Ta i niobu Nb, oraz metalu wiążącego, którym jest zwykle kobalt Co (od 5-10%). Ponadto mogą być produkowane węgliki spiekane, w których metalem wiążącym jest nikiel, molibden oraz żelazo lub ich stopy z kobaltem. Węgliki spiekane, w których miejsce węglika wolframu, zajmuje węglik tytanu oraz azotek tytanu i węglikoazotek tytanu 3J£JNJ występują w literaturze pod nazwą cermetali narzędziowych. Węgliki spiekane otrzymuje się metalurgią proszków. Pierwszy etap produkcji węglików spiekanych polega na wytwarzaniu bardzo drobnych proszków poszczególnych węglików. Następnie są one, już w odpowiednich proporcjach, mielone razem oraz przesiane, a w końcu poddane prasowaniu. Wypraski gotowych produktów poddawane są od razu spiekaniu końcowemu w próżni w temperaturze 1400-1500°C, natomiast gdy konieczna jest jeszcze obróbka kształtująca to węgliki są prasowane w bloki, które poddaje się spiekaniu wstępnemu w temperaturze 800-1000°C, potem poddaje się je cięciu i formowaniu mechanicznemu, a uzyskany wyrób jest poddany spiekaniu końcowego w taki sam sposób jak wypraski gotowych wyrobów. Węglików spiekanych nie poddaje się obróbce cieplnej, gdyż metal wiążący nie podlega przemianom fazowym. Węglików spiekanych nie poddaje się również do obróbki plastycznej i mechanicznej polegającej na toczeniu i frezowaniu. Mogą być jednak szlifowane lub docierane. Niepokrywane węgliki spiekane podzielono wg polskiej normy PN-8S/H-89500 na 3 grupy: S, U i H.