wartość krytyczny, związek ten zaczyna działać jak inhibitor na enzym katalizujący pierwszą reakcję w łańcuchu syntezy, czyli sam hamuje swoje wytwarzanie. Gdy stężenie CMP ponownie spadnie wskutek użytkowania w reakcjach metabolicznych, enzym zostaje odblokowany i ciąg reakcyjny zaczyna znowu funkcjonować. Mechanizm sprzężenia zwrotnego może kontrolować szybkość syntezy produktów pośrednich metabolizmu zgodnie z zapotrzebowaniem. Działa on zwykle podobnie jak w przytoczonym przykładzie, hamując pierwszą reakcję danego ciągu i w ten sposób komórka unika wytwarzania aktualnie niepotrzebnych produktów pośrednich łańcucha metabolicznego. Do tej grupy czynników należy również regulacja aktywności DNA przy wytwarzaniu mRNA za pomocą zasadowych białek jądra — histonów. Stwierdzono mianowicie, że szybkość wytwarzania mRNA w jądrze zależy od aktualnego poziomu histonów. Poziom ten może być regulowany przez działanie hydrolizujące enzymów proteolitycznych, oraz autosyntezę histonów z udziałem jądrowego systemu biosyntezy białka.
Mechanizm negatywnego sprzężenia zwrotnego polega, na efekcie allosterycznym. W tym ujęciu enzym podlegający regulacji jest białkiem allosterycznym, a więc jest wyposażony w dodatkowe centrum allosteryczne. Natomiast końcowy produkt przemiany (np. CMP) jest allosterycznym efektorem, który łączy się z białkiem enzymu i powoduje jego modyfikację w obrębie'centrum aktywnego, a tym samym zahamowanie jego aktywności.
Dopóki ilość znanych enzymów była niewielka, nazwy ich mogły być tworzone dowolnie i zgodnie z upodobaniem odkrywcy. Obecnie jednak ilość poznanych enzymów przekracza 900 i dlatego stało się konieczne nie tylko ich usystematyzowanie, ale również stworzenie prawidłowego nazewnictwa, tzn. nadanie enzymom nazw jednoznacznych i zawierających ich pełną charakterystykę. Ponieważ istniejące do roku 1961 sposoby klasyfikacji enzymów były dalekie od doskonałości, Międzynarodowa Unia Biochemiczna (I.U.B) powołała Komisję Enzymową, która opracowała nowe zasady klasyfikacji i słownictwa enzymów, definicję jednostki aktywności, a także symbole kinetyki enzymatycznej oraz słownictwo koenzymów i cyto-chromów. W kwietniu 1961 r. ukazał się Raport Komisji Enzymowej, która oparła klasyfikację enzymów na następujących zasadach. Wszystkie enzymy podzielono na 6 klas głównych, a mianowicie:
1) oksydoreduktazy,
2) transferazy,
3) hydrolazy, _
4) liazy,
l 5) izomerazy i
6) ligazy.
112