(ghO-CH,
OH
[3]
COOH
I
H-C-OH ty
C=0 '
I
H-C-OH
I
H-C-OH
I ^ CHrO-® [4]
CO
+
CHjOH
C=0
I
H-C-OH
I
H-C-OH I _
CHj-O—(P)
[5]
Rys. 82. Mechanizm: bezpośredniego utleniania glukozy: 1 — glukozo-6-£osforan, 2 — ląkton kwasu 6-fosfoglukonowego, 3 — kwas 6-fosfoglukonowy, 4 — kwas 3-keto-6-fosfoheksonowy, 5 — rybulozo-5-fosforan calna. W trzecim stadium przemiany bierze udział dehydrogeneza 6-fosfoglukonianowa (dekarboksylująca), współdziałająca również z NADP+, która katalizuje odwodorowanie substratu do kwasu 3-ke-to-6-fosfoheksonowego. Ten związek nie został co prawda wyizolowany jako produkt pośredni, gdyż prawdopodobnie jako bardzo nietrwały /?-ketokwas ulega natychmiastowej dekarboksylacji do rybulozo-5-fo-sforanu.
Regeneracja heksozy
Na tym zasadniczo kończą się przemiany oksydacyjne połączone z de-karboksylacją, a więc proces, w którym wytwarza się zarówno CO*, jak protony i elektrony. Dalsze przemiany wytworzonej pentozy mają na celu regenerację heksozy, a także, być może, dostarczenie organizmowi pięciowęglowych cukrów, które są potrzebne do budowy kwasów nukleinowych i w przypadku roślin — pentozanów. Schematyczny przebieg omawianych przemian jest podany na rysunku 83.
fóu-5-®^- Tri-3- ® -ę* Frukt— 6 -®
/ p Ej]
2Ru — 5 - ® -Ryb- Su-7-®Erytr-4-® - Frukt— 6 - ®
Ksu— 5—® •
•Tri -3-®
Rys. 83. Mechanizm regeneracji heksozy w cyklu pentozofosforanów: Ru — ry-bulozo-5-fosforan, Ksu — ksylulozo-5-fosforan, R — rybozo-5-fosforan, Tri — triozo-3-£osforan, Su — sedoheptulozo-7-fosforan, Erytr — erytrozo-4-fosforan, Frukt — fruktozo-6-fosforan
277