0000036 4

Ponadto duże znaczenie ma udział acetylokoenzymu A w biosyntezie kwasów tłuszczowych oraz syntezie licznych estrów i amidów.

Koenzym F — kwas foliowy. Kwas foliowy, witamina Bc, witamina M lub kwas pteroiloglutaminowy jest niezbędnym czynnikiem w wytwarzaniu czerwonych krwinek w szpiku kostnym. Brak tej witaminy powoduje anemię u małp (stąd witamina M) oraz u kurcząt (stąd witamina Bc); również u ludzi podawanie tej witaminy daje dobre wyniki przy leczeniu złośliwej anemii. Poza tym jest ona.czynnikiem niezbędnym dla wzrostu szeregu drobnoustrojów, jak Lactobacillus casei i Streptococcus lactis. Budowa kwasu foliowego jest podana we wzorze

Jak wynika ze wzoru związek ten składa się z pochodnej pterydyny połączonej mostkiem metylenowym z cząsteczką kwasu p-aminobenzo-esowego, a ten z kolei łączy się wiązaniem peptydowym z jedną lub kilkoma cząsteczkami kwasu glutaminowego. Kwas p-aminobenzoeso-wy (PAB) zawarty w cząsteczce kwasu foliowego był do niedawna uważany za jedną z witamin grupy B, której brakowi przypisywano siwienie włosów. Również było wiadomo, że związek ten jest czynnikiem wzrostowym dla kurcząt i szeregu drobnoustrojów. Obecnie wykazano, że PAB jest organizmowi potrzebny jako jeden ze składników kwasu foliowego.

[ Kwas foliowy i jego pochodne, a także kwas p-aminobenzoesowy są szeroko rozpowszechnione w przyrodzie, a ponadto mikroflora jelitowa człowieka i wyższych zwierząt jest zdolna do ich syntezy w dostatecznej dla organizmu ilości. Zwłaszcza w dużych ilościach kwas foliowy występuje w zielonych liściach (stąd nazwa), w wątrobie i nerkach. Przypuszczalne dzienne zapotrzebowanie człowieka na tę witaminę wynosi 0,1—0,2 mg i może być łatwo pokryte z pożywienia lub syntezy bakteryjnej.

(Kwas foliowy, jakkolwiek uważany za witaminę, sam nie jest czynny biologicznie. Nątomiast może on, w wyniku działania dehydrogenaz dwuhydrofolianowej i tetrahydrofolianowej, współdziałających z NADPH + H+, być przekształcony w koenzym znany jako kwas tetrahydrofoliowy (FH< lub CoF).

Z budową kwasu tetrahydrofoliowego wiąże się działanie hamujące aż dwóch rodzajów inhibitorów współzawodniczących. Całą grupę takich inhibitorów stanowią bakteriostatyczne leki sulfonamidowe, które współzawodniczą z PAB przy

137