0000049(3)

Obecnie wobec rozprzestrzeniania się szczepień ochronnych przypadki poliomyelitis są znacznie rzadsze, a epidemiczne lub endemiczne występowanie choroby nie ma już miejsca. Zresztą wśród szczepionych dzieci, o ile zachorują, przebieg choroby jest znacznie łagodniejszy. Również obraz kliniczny u nie szczepionych chorych, zwłaszcza u dorosłych, zmienił się; mimo iż najczęstszą postacią jest postać rdzeniowa, częściej spostrzega się zajęcie istoty białej z objawami piramidowymi, nadto postacie mostowe i opuszkowe.

Rozpoznanie kliniczne opiera się na wywiadach okres nieżytowy j. obecności gorączki, zwłaszcza jej nierzadko dwuwierzchołkowego typu, wyniku badania płynu mózgowo-rdzeniowego, szczególnie w okresie początkowym rozszczepienie komórkowo-bialkowc z kolcjmm rozszczepieniem bialkowo-komórkowym), wiotkości porażeń mięśni oraz ich asymetrii, bardziej dosiebnym typie porażeń, zaniku poszczególnych odruchów głębokich, braku zaburzeń czucia, rzadko występujących i to przemijających zakłóceń czynności zwieraczy; rozpoznanie ścisłe opiera -ię na wyniku badań serologiczny ch i wirusologicznych.

Pólpasiec.

(Zoster, herpes zoster)

Pólpasiec może być pierwotny tzw. samoistny ) lub wtórny. O pierwotnym półpaścu mówimy wówczas, kiedy nie jest on następstwem uszkodzenia zwoju między kręgowego przez sprawę chorobową toczącą się w jego sąsiedztwie, jak to bywa np. niekiedy w guzach rdzenia lub kręgów, bądź to następstwem urazu lub zatrucia, lecz spowodowany jest sprawą zapalną, wywołaną przez swoisty wirus. Wirus ten o właściwościach nenro- i dermotropow ych spokrewniony jest z wirusem ospy wietrznej; wywołuje zmiany zapalne głównie w zwoju między kręgowym, nadto również, w nerwie obwodowym, korzonku i rogu tylnym. Podobnie zajęte być mogą zwoje czuciowe nerwów czaszkowych.

Rozpoznanie półpaśca opiera się na obecności jednostronnych zmian skórnych i objawów nerwowych ograniczonych do jednego lub kilku sąsiadujących odcinków rdzeniowych.

Choroba zaczyna się od ogólnego niedomagania, gorączki, bólów i pa-restezji w obszarze odpowiadającym dotkniętemu odcinkowi rdzenia, nieraz z obrzękiem odpowiednich węzłów chłonnych. Po kilku dniach na ograniczonym odcinku zaczerwienionej skóry zjawiają się rozmieszczone grupkami drobne pęcherzyki wypełnione jasnym surowiczym płynem, wielkości od ziarna soczewicy do ziarna grochu. Z kolei pn następnych kilku dniach treść pęcherzyków mętnieje, nieraz staje się ropna, rzadziej krwista , zoster huenwrrhagieus). Niekiedy pęcherzy ki zlewają się w pęcherze większe (zoster bullosus). Po tygodniu pęcherzyki przysychają, tworzą się strupy, które odpadają. Czasami w miejscach pęcherzyków

348