0000050(1) 2

300

Ryc. 273. Stopień 2. Pozycja badanego po wykonaniu ruchu w odciążeniu.

Ryc 274 Stopień 1-0. Badanie napięcia mięśniowego na przedniej części przedramienia

XII. Zespół mięśniowy prostujący kończynę górną w stawie łokciowym:

1.    m. trójgłowy ramienia (ryc. 263a, b, c),

2.    m. łokciowy (ryc. 263d).

Test ruchu wyprostu kończyny górnej w stawie łokciowym

3 - Pozycja wyjściowa - leżenie przodem. Testowana kończyna górna odwiedziona w stawie ramiennym do kąta 90°. Ramię leży na podłożu, staw łokciowy ugięty do kąta prostego, przedramię swobodnie zwieszone w dół.

- Stabilizacja ramienia na tylnej powierzchni ręką badającego do podłoża uniemożliwić ruchy w stawie ramiennym. Jeżeli w czasie testowania wystC' pujc tendencja do oderwania kończyny górnej od podłoża, należy wówczas

drugą ręką badającego ustabilizować ją przez dociśnięcie jej do podłoża (ryc. 275).

~ Ruch wyprostu w stawie łokciowym, w pełnym zakresie, w płaszczyźnie prostopadłej do podłoża (rys. 276).

Ryc 275. Test ruchu wyprostu kończyny górnej Ryc. 276. Stopień 3. Ustawienie kończyny górnej w stawie łokciowym w stopniu 3. Pozycja wyjściowa.    po wykonaniu ruchu.

4    - Pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same jak w stopniu 3. Na dolną

nasadę przedramienia, od strony przyśrodkowej nad stawem promieniowo-nadgarstkowym ręką badającego należy przyłożyć opór mniejszy od maksymalnego (ryc. 277).

5    - Wszystkie parametry badania takie same jak w stopniu 4, tylko wielkość

oporu osiąga wartość maksymalną możliwą do pokonania przy zachowaniu fizjologicznego zakresu ruchu.

*- ~ Pozycja wyjściowa - leżenie na boku nietestowanym. Ramię odciążone ręką badającego, która dodatkowo stabilizuje tę część ciała. Przedramię też odciążone drugą ręką badającego, a staw łokciowy maksymalnie ugięty.

~ Stabilizacja, o której wspomniano już wyżej, ma uniemożliwić ruchy w stawie ramiennym, w płaszczyźnie poprzecznej (ryc. 278).

-“Ruch wyprostu kończyny górnej w płaszczyźnie równoległej do podłoża w pełnym zakresie (ryc. 279).