262 kinezyterapią
262 kinezyterapią
Ryc. 206 Stopień 2 Pozycja po wykonaniu ruchu. Prawidłowe odciążenie badane] kończyny na ręce badającego.
Ryc 207. Stopień 1-0. Wielopunktowe badanie napięcia mięśniowego.
O - Przy zachowaniu wszystkich parametrów badania jak w stopniu 1 nie wyczuwa się napięcia mięśniowego przy próbie ruchu czynnego w stawie ramiennym.
V. Zespół mięśniowy unoszący kończynę górną powyżej poziomu przez odwiedzenie w stawie ramiennym:
1. m. naramienny - część barkowa (ryc. 165b),
-■ m. nadgrzebicniowy (ryc. 166a),
3. m. podgrzebieniowy - część górna (ryc. 166b).
4. m. dwugłowy ramienia - głowa długa (ryc. I70a).
5. m. naramienny - część obojczykowa i grzebieniowa, ale dopiero po zapc czątkowaniu ruchu przez pozostałe mięśnie z tej grupy (ryc. 165a i c),
6. m. czworoboczny - część zstępującą (ryc. 133al),
7. m. zębaty przedni - część dolna (ryc. 135c).
Test ruchu wznosu kończyny górnej powyżej poziomu przez odwiedzi nie w stawie ramiennym
3 - Pozycja wyjściowa - siad z kończyną górną testowaną odwiedzioną w sta wie ramiennym do kąta prostego w płaszczyźnie czołowej. Kończyna lei) na podłożu, ręka dłoniową powierzchnią oparta o podłoże. Tułów boczną i od strony testowanej) powierzchnią przylega do podłoża, na którym leży kończyna górna.
- Stabilizacja bocznej powierzchni tułowia i głowy po stronic nie badanej, rękami badającego, zapewnia pionowe ustawienie tych części ciała i uniemożliwia wykonanie skłonu w bok, w stronę przeciwną do testowanej u czasie badania (ryc. 208).
Ryc. 208 Test ruchu wznosu kończyny górnej przez odwiedzenie w stawie ramiennym i obręczy kończyny górnej w stopniu 3. Pozycja wyjściowa.
Ruch wznosu kończyny górnej w płaszczyźnie czołowej w górę (ryc. 209).
4 Pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same jak w stopniu 3. Na boczną powierzchnię dalszej nasady ramienia, bezpośrednio nad stawem łokciowym. należy przyłożyć opór mniejszy od maksymalnego, który' pozwoli na wykonanie ruchu w pełnym zakresie (ryc. 210).
- Wszystkie parametry badania takie same jak w stopniu 4. tylko wielkość oporu osiąga wartość maksymalną, możliwą do pokonania przy zachowaniu lizjologicznego zakresu ruchu.
- Pozycja wyjściowa - leżenie tyłem. Kończyna górna po stronie testowanej odwiedziona w stawie ramiennym do kąta prostego, ustawiona równolegle do podłoża, odciążona ręką badającego. Kończyna górna nie badana ustawiona w dół. wzdłuż tułowia.
"" Stabilizacja barku, względnie główmy. po stronie badanej ma uniemożliwić wykonanie skłonu tułowia (i głowy) w bok. w .stronę nic badaną (ryc. 211).
~ Ruch wznosu kończyny w pełnym zakresie, w płaszczyźnie równoległej do podłoża (ryc. 212).
1 - Pozycja wyjściowa i stabilizacja takie same jak w stopniu 3.