0000050

Fta‘ybu.ua

Z innych zniekształceń czaszki wymienić należ)' następujące. Płaskoglo-wie (plałybasia): głowa nisko ułożona, wtłoczona pomiędzy łopatki i odchylona do tyłu, szyja krótka, krąg szczytowy nienależycie wykształcony

0    luku tylnym zespolonym z kością potyliczną: drugi i trzeci krąg szyjny, zwłaszcza ich wyrostki kolczyste, tworzą jeden blok: otwór potyliczny wielki zniekształcony. W zależności od ucisku na korzonki szyjne, rdzeń kręgowy, pień mózgu oraz móżdżek lub na skutek przepukliny móżdżku do kanału kręgowego, bądź też współtowarzyszącego zapalenia pajęczy nówki, rozwinąć się może sprawa chorobowa o rozmaitym nasileniu

Impresyic

basilaris

1    przebiegu: bóle korzonkowe w karku i potylicy, zanik drobnych mięśni rąk z niedowładem, częściowe uszkodzenie poprzeczne rdzenia, porażenie nerwów czaszkowych (twarzowego i podjęzykowego), objawy wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego łącznie z tarczą zastoinową. Płaskogłowie najczęściej bywa wynikiem anomalii rozwojowej, może się jednak rozwinąć również na skutek różnych schorzeń, jak choroba Pageta, wodogłowie, krzywica.

Wgniecenie podstawy czaszki (hnpressio basilaris) stanowi nadmierne wpuklenie do jamy czaszkowej okolicy otworu potylicznego. Niektórzy autorzy utożsamiają wgniecenie podstawy czaszki z plaskogłowiem. Występują objawy uciskowe rdzenia i móżdżku, zamknięcie IV komory oraz objawy jamistości rdzenia. Nieraz dołączają się objawy niedoczynności tętnic kręgowych w postaci zawrotów, dyzartrii, niedowładów połowiczych, zaburzeń psychicznych.

FenesUae parietalme uyrn rastru ar

ZespM

Klippela

-Feila

Wrodzone otwory w kościach czaszki są to symetryczne okienka ciemieniowe, jako zniekształcenia wrodzone, przebiegające nieraz z padaczką. Otwory ciemieniowe wielkie są wyrazem niedostatecznego kostnienia.

Zespół Klippela-Feila (dystrophia bremcollis — ryc. 29, 30): zmniejszenie liczby kręgów szyjnych, zlanie się pojedynczych kręgów lub ich części w jeden blok kostny, przy częstych nieprawidłowościach żeber oraz obecności tarni dwudzielnej kręgosłupa szyjnego (spina bifida cervicalis). Nieraz stwierdza się i inne nieprawidłowości rozwojowe, jak asymetrię czaszki, stopę łukowatą, nadmierne u włosienie w okolicy kręgosłupa szyjnego. Osoba taka sprawia wrażenie człowieka bez szyi (1'homme sans cou). Głowa jest osadzona nisko, jakby wprost na klatce piersiowej, nieraz ukośnie, naśladując kręcz szyjny. Uwlosienic czaszki sięga od tyłu aż do górnych kręgów szyjnych. Ruchy bierne i czynne głowy, zwłaszcza boczne i rotacyjne, są ograniczone lub zniesione. Łopatki ustawione są wysoko. Na rentgenogramach widoczne są: redukcja kręgów szyjnych (zazwyczaj do III- IV), skrzywienie kręgosłupa szyjnego ku tyłowi i do boku oraz umiejscowienie szczy tów płucnych na poziomie ust. Zespół Klippela-Feila może przebiegać bez zaburzeń neurolologicznych, niekiedy jecinak dojść może do porażeń rdzenia, a nawet do tetraplegii; nieraz towarzyszą mu objawv jamistości rdzenia, niedorozwój umysłowe, wrodzona głuchota lub zez.