112
Trening autogenny
wej można bez wątpienia zaliczyć do dużych sukcesów życiowych jednostki, promieniujących następnie na wszystkie sfery jej życia.
Trening autogenny jest skuteczny przy bólach głowy, karku, pleców, w zaburzeniach ukrwienia, przy nocnym drętwieniu rąk — gdy podłożem tych zaburzeń jest nadmierne napięcie psychiczne. W takich przypadkach zalecana jest jednak równoległa próba rozwiązania nabrzmiałych konfliktów życiowych będących przyczyną stresów i dolegliwości fizycznych, co bez pomocy wykwalifikowanego psychoterapeuty okazuje się w praktyce dość trudne.
Trening W treningu autogennym decydujące znaczenie ma nauka relaksacyjny prawidłowego oddychania i umiejętność koncentracji uwagi Schultza w celu całkowitego, kontrolowanego rozluźnienia się. Utrzymanie właściwej postawy ciała odgrywa w tej metodzie drugorzędną rolę.
Istnieje pokaźna literatura na temat treningu autogennego, a także specjalistyczne kursy, organizowane przez lekarzy i psychoterapeutów. Kursom, które prowadzone są przez różne osoby, warto jest przyjrzeć się z bliska jeszcze przed zgłoszeniem się na zajęcia, gdyż najlepsze efekty daje ćwiczenie w małych grupach pod okiem dobrego, doświadczonego nauczyciela-terapeuty. Grupa terapeutyczna powinna być mała, gdyż ludzie, którzy mają prawdziwe problemy z samym sobą, zbyt łatwo „gubią" się, zamykają się w sobie lub rozpraszają swoją uwagę w liczniejszym gronie. Ciekawe jest, ze — a wiem to z własnego doświadczenia — opanowanie zasad i reguł treningu autogennego sprawia dużo większy kłopot ludziom, którzy z powodu doznawanych dolegliwości (takich jak bóle kręgosłupa, głowy czy zaburzenia snu) naprawdę potrzebują pomocy, niz tym, którzy poznają metody treningu autogennego ze zwykłej ciekawości.
Nazwanie wspomnianej tu metody treningiem jest niezwykle trafne, wymaga ona bowiem rzeczywiście — jak każdy inny trening — stałego powtarzania ćwiczeń, wytrwałości oraz cierpliwości w oczekiwaniu na wyniki.
Wyczulić się na sygnały swojego organizmu
Wzmocnić
mięśnie
Gimnastyka regeneruje i zapobiega chorobie
W opisie prawie wszystkich sposobów terapii bólów kręgosłupa i innych dolegliwości pleców, przedstawionych w naszym poradniku, przewija się jak nić przewodnia postulat nieustannej autokorekty postawy ciała, stałej kontroli wykonywanych ruchów, apel, by obudzić w sobie uśpioną, naturalną świadomość własnego ciała i wyrobić w sobie nawyk przyjmowania zdrowej, zrównoważonej postawy. Przyjęcie prawidłowej postawy oszczędza siły i pozwala uniknąć wielu przykrych dolegliwości. Rezultatem takiego podejścia do swojego zdrowia jest poprawa samopoczucia, akceptacja własnego ciała i poznanie jego prawdziwych potrzeb.
Naturalną zdolność kontrolowania prawidłowej postawy i wyczulenia na sygnały własnego organizmu tracimy najczęściej w bardzo młodym wieku, przeto rzeczy tych trzeba się zazwyczaj uczyć zupełnie od nowa. W tym celu potrzebne są trzy rzeczy: wiedza, motywacja oraz korekta błędów, które towarzyszą naszym wysiłkom. Konieczne jest tez odpowiednie przygotowanie organizmu, by mógł on sprostać zadaniom, jakie przed nim stawiamy. Jego mięśnie powinny być z jednej strony elastyczne i zdolne do rozluźniania się, z drugiej strony — dostatecznie silne, by móc utrzymać właściwą postawę ciała. Stawy muszą pozwalać na swobodne ruchy połączonych ze sobą części ciała, z drugiej jednak strony — muszą wykonywać swe funkcje łączące i zachować zdolność powrotu do stabilnej pozycji wyjściowej. Organizm powinien być pod każdym względem sprawny, jeśli nie ma być narażony na rozmaite urazy.
Tu właśnie otwiera się pole działania dla gimnastyki rehabilitacyjnej, której celem jest nie tylko regeneracja ewentualnych uszkodzeń ciała, ale również zapobieganie deformacjom i bolesnym zmianom chorobowym. Metody gimnastyki rehabilitacyjnej są bardzo różne Jednym z jej najważniejszych zadań jest wyrobienie w osobie ćwiczącej zdolności samooceny, umiejętności patrzenia na siebie z boku i prawidłowej interpretacji sygnałów własnego organizmu. Dopiero po opanowaniu tych umiejętności poszczególne ćwiczenia i za-