0000059

ucisku tętnienie jeszcze, się utrzymuje jest to ciśnienie skurczowe tętnicy środkowej siatkówki). Wzmożenie ciśnienia rozkurczowego tętnic siatkówki ponad prawidłowe wartości 40    50 g) wskazuje na wzmoże

nie ciśnienia śródczaszkowego pod warunkiem, iź parcie krwi w tętnice ramieniowej jest prawidłowe.

W warunkach chorobowych tarcza n. wzrokowego ulec może rozmaitym zmianom, na podstawie których wysnuwamy niezmiernie ważne wnioski rozpoznawcze, dotyczące nie tylko samego nerwu wzrokowego lecz często spraw chorobowych mózgu lub całego układu nerwowego, a nawet chorób ogólnie ustrojowych. Jest to zrozumiale, jeśli zważymy fakt wspomniany na początku naszych rozważań o nerwie wzrokowym jako części mózgu oraz jeśli uprzytomnimy sobie istnienie łączności n. wzrokowego z mózgiem i przestrzeni podoponowych otaczających odcinek śródoczodolowy n. wzrokowego z przestrzeniami podoponowymi mózgu. Można śmiało rzec, iż dno oka stanowa okienko, poprzez które niejednokrotnie mamy możność bezpośredniego zajrzenia do ośrodkowego układu nerwowego.

Zastoina tarczy n. wzrokowego

Zastoina tarczy n. wzrokow ego slaśis papiliae n. opli-ci). Obrzęk tarczy n. wzrokowego (oedema papillae n. optici). Tarcza zastoin owa. W zastoinie tarcze n. wzrokowego, będącej najczęściej wyrazem wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego, tarcza ulega niezmiernie charakterystycznym zmianom, mniej lub bardziej zaznaczonym w zależności od stopnia nasilenia. Granice tarczy, zwłaszcza nosowa, górna i dolna, ulegają już w^T początkowych okresach zatarciu, sama tarcza jest obrzękła, przy czym powierzchnia jej unosi się ponad poziom siatkówki. Zagłębienie fizjologiczne znika, a blaszka sitowa tarczy przestaje być widoczna. Naczynia żylne są poszerzone, pokręcone i przepełnione krwią, lecz tylko na odcinku najbliższym granic tarczy. Dopiero gdy nasilenie zastoju osiągnie duży stopień, naczynia pokryte są szarohrudnym wysiękiem. Zjawiają się drobne wynaczynicnia w postaci punkcikówatych, pędzelkowatych lub plamkowatych wybroczyn przy żyłach w obrębie samej tarczy lub w pobliżu niej. Stwierdzając wybroczyny notujemy zazwyczaj miejsce ich ułożenia na tarczy według rozmieszczenia godzin zegara, np. na godzinie II lub VI itd., oraz odległość od tarczy, np. w odległości ¹/2 średnicy tarczy, całej średnicy itd. Jest to ważne przy dalszych porównawczych badaniach kontrolnych. Wybroczyny spostrzegane w zapaleniu siatkówki (np. w relinopalhia hypcrtonica renalis) umiejscowione są z dala od tarczy. Jeśli wzmożone ciśnienie środczasz-kowc powiększa się, objawy zastoju zwiększają się odpowiednio, a objawy* wyżej wymienione u obrazie tarczy n. wzrokowego nasilają się do tego stopnia, iż nieraz trudno jest odróżnić tarczę od otaczającej siatkówki. Tarcza zostaje bardziej uniesiona nad poziom siatkówki, naczynia żylne ulęgają większemu przekrwieniu i pokręceniu. Następuje obrzęk sąsiadujących z tarczą odcinków siatkówki.

50