0000065(1)

moniczne z kończyn dolnych, w stopniu mniejszym z kończyn górnych. Zalicza się jc do kategorii automatyzmów rdzeniowych, wyzwalanych na skutek ustania hamującego działania kory mózgu na rdzeń poprzez szlaki korowo-rdzeniowe.

Wszystkie odruchy patologiczne, jakie otrzymuje się z kończyn dolnych, podzielić można, zdaniem moim, na 3 grupy, a mianowicie otrzymywane: 1) bezpośrednio ze stopy, 2) z bliskiego sąsiedztwa stop\ i 3) z okolic dalszych stopy.

Ryc. 78. Wywoływanie odruchu Babińskiego.

Opis tych odruchów patologicznych, jako też licznych objawów, zapoczątkowało genialne odkrycie w r. 1896 przez rodaka naszego Józefa Babińskiego „odruchu paluchowego’’ („phenomene des orteils”), nazwanego odruchem lub objawem Babińskiego. W r. 1903 Babiński uzupełnił swój opi« „objawem odwodzenia palców”, nazwanego przez Dupre „objawem wachlarza” („signe d'eventail, ryc. 78).

Odruch Babińskiego przez swe ogromne znaczenie stał się właściwie kamieniem węgielnym neurologii klinicznej.

Spośród licznych odruchów patologicznych z kończyn dolnych wymienię na tym miejscu jedynie najważniejsze z nich, wchodzące w zakres zwykłego rutynowego badania neurologicznego.

O tli uch

Babińskiego

Odruch Babińskiego: podrażnienie skóry podeszwy, zwłaszcza jej powierzchni zewnętrznej (bocznej;, wywołuje nadmierne prostowanie palucha (hyperestensio) z wachlarzowatym rozczapierzeniem odwodzeniem) pozostałych palców, często również wraz z ich zgięciem podeszwo-wym. Cechą znamienną odruchu Babińskiego jest powolność prostowania palucha o charakterze tonic.znyrn i natychmiastowy jego powrót do ułożenia pierwotnego po ustaniu podrażnienia, podczas «dv czvnńe. do-

16:>