0000070

142 Leki normoiymiczne i p rzec i wd rga w ko we w profilaktyce

Kwas walproinowy

Pochodne kwasu walproinowego (amid, sól sodowa, wapniowa, magnezowa) są podstawowymi lekami w terapii napadów padaczkowych pierwotnie uogólnionych, zwłaszcza typu absence, napadów mioklonicznych oraz napadów typu grand mai. W napadach częściowych należą do leków' pomocniczych.

W psychiatrii kwas walproinowy znalazł zastosowanie głównie w profilaktyce choroby afektywnej dwubiegunowej (lek drugiego rzutu) (por. tabela 5.22).

Podstawowe parametr)' farmakologiczne pochodnych kwasu welproinowego podano w tabeli 5.21, a w następnych zestawieniach informacje o wskazaniach, przeciwwskazaniach, zasadach bezpiecznego stosowania (tabele 5.22, 5.23, 5.24. 5.25, 5.26, 5.27, 5.28).

Tabela 5.21. Podstawowe cechy farmakologiczne i kliniczne pochodnych kwasu walproinowego

•    Okres biologicznego półtrwania: 6-16 h

•    Liczne metabolity, aktywność biologiczna mało poznana

•    Wiązanie z białkami: 90%

•    Przenika przez łożysko i do mleka matek karmiących

•    Hamuje aktywność mikrosomalnych enzymów utleniających (cytochrom P450). Liczne interakcje (zob. tabela 5.28).

Dawkowanie

•    W leczeniu padaczki — w zależności od stężenia leku we krwi (por. niżej); poziom terapeutyczny: 50-100 |ig/ml

•    W leczeniu manii do 2000 mg/dobę i więcej; poziom terapeutyczny: 50-100 |ig/ml

•    W profilaktyce CHAD i PSA: 500-1500 mg (w zależności od tolerancji i efektu); brak zależności pomiędzy efektem profilaktycznym a stężeniem leku we krwi

Uwaga: Lek należy odstawiać stopniowo (przy nagłym przerwaniu leczenia, zwłaszcza długotrwałego — ryzyko drgawek).

Preparaty

•    Kwas walproinowy: Apilepsin, Convulsofin, Depakine, Depakine-Chrono, Dipromal, Vupral

•    Walpromid: Depamide