44001 PrepOrg cz I5

- 125 -

ko.we w tych zakresach przynoszą wiele cennych informacji o budowie cząsteczek pozwalający np. na identyfikację układu wiązań %, stwierdzenie obecności grup funkcyjnych czy sposobu ich wzajemnego powiązania. I.Ietody wnioskowania o strukturze cząsteczek na podstawie ich widm znajdzie czy

telnik w literaturze'

fal %

różne wartości

czynników absorpcji 8

Możliwość uzyskania tych informacji jest przyczyną coraz szerszego użycia metod spektralnych w praktyce laboratoryjnej.

Widmo substancji w zakresie UV/VIS przedstawiono na rys.IV,9. Widmo składa się z kilku pasm, odpowiadających rćżnym przejściom elektronów ze stanu podstawowego do różnych stanów wzbudzonych o wyższych energiach. Maksimom tych pasm, przypadających przy różnych długościach

odpowiadają molowych współ

Zazwyczaj, dla ograniczonego celu scharakteryzowania substancji, w literaturze podaje się długości fal, przy których występują maksima &_raax)> szczególnie długofalowe oraz odpowiadające im molowe współczynniki absorpcji (£_mo^)« Dla stwierdzenia identyczności substancji należy rozpatrzyć cały zakres widma, wykonanego dla wzorca, jak i dla substancji badanej w takich samych warunkach, to jest w takim samym rozpuszczalniku i najlepiej na tym samym typie spektrofotometru, gdyż różnice w konstrukcji przyrządu mogą powodować duże różnice w uzyskiwanych wynikach, szczególnie w przypadku.wartości molowych współczynników absorpcji. O zanieczyszczeniu związku może świadczyć pojawienie się dodatkowych pasm absorpcji (dodatki absorbujące w zakresie UV), jak też obniżenie wartości molowych współczynników absorpcji.

Na rys. IV.10 przedstawiono widmo substancji w zakresie IR. Widmo składa się z szeregu pasm absorpcyjnych (pików), których występowanie wiąże się z możliwością wzbudzenia, poprzez absorpcję promieniowania drgań ca-

^X^R.M. Silverstein, Q.C. Bassler - Spektroskopowe metody identyfikacji związków organicznych. PWN, Warszawa 1970.

Ii.A. Kazicyna, N.B. Kupletska - Metody spektroskopowe wyznaczania struktury związków organicznych. PWN, Warszawa 1974*