PrepOrg cz I5

65 -

gdzie*

o_?    - stężenie substancji ekstrahowanej w roztworze po drugiej ekstrak

cji.

°2r “ stężenie ekstrahowanej substancji w drugiej porcji rozpuszczalnika,

przy czym oczywiście

f2_

^c2r

K.

(II.7)

Z równań (II.6), (II.7) oraz (II.5) wyliczyó można stężenie c₂*

°2

—(vk)²-₇.

(VK + V_r)‘

(II.8)

Po n-krotnie powtórzonej ekstrakcji stężenie ekstrahowanej substancji w roztworze będzie równe*

o

n

° (VK + V_r)ⁿ

(11*9)

Z uzyskanego równania wynika, iż ilość nie wyekstrahowanej z roztworu substancji maleje po każdej kolejnej ekstrakcji tym szybciej, im mniejsza jest wartość współczynnika podziału K (współczynnik ten został zdefiniowany tak, iż w liczniku znajduje się stężenie substancji ekstrahowanej w roztworze).

Nasuwa się pytanie, czy skuteczność ekstrakcji nie byłaby większa, gdyby w jednokrotnej ekstrakcji użyć taką samą łączną objętość rozpuszczalnika jak poprzednio w n ekstrakcjach. Objętość ta byłaby równa nV_r. Stężenie nie wyekstrahowanej substancji w roztworze po takiej ekstrakcji byłoby równe s

(11.10)

VK

°i “ °o wr w:

Można wykazać, że*

łl

VK

³o VKV nV~

>^c„

(VK)ⁿ

(VK + V_r)ⁿ

(11.11 )

Stanowi to dowód, iż wydajność procesu ekstrakcji możnja zwiększyć dzie-ląo przeznaczoną do ekstrakcji ilość rozpuszczalnika na kilka porcji*