176 Leki psychotropowe w doraźnej pomocy w sumach naglących
Przyczyny wymienionych w podtytule stanów są różnorodne. W naszych warunkach najczęstszą przyczyną stanów pobudzenia psychoruchowego i zachowań agresywnych jest upojenie alkoholem, które chociaż jest stanem zatrucia — nie jest traktowane (poza nielicznymi wyjątkami) jako stan chorobowy. Należy podkreślić, że upojenie alkoholowe jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania wszelkich leków psychotropowych, na co wielokrotnie zwracano uwagę w tej książce.
Do przyczyn chorobowych stanów podniecenia psychoruchowego, niekiedy połączonych z zachowaniem agresywnym należą:
• Ostra reakcja na stres
• Stan paniki w przebiegu zaburzeń lękowych
• Stan maniakalny
• Zaostrzenie przewlekłych zaburzeń psychotycznych (schizofrenii i inych)
• Ostry początek zaburzeń psychotycznych (zespołu urojeniowego, paranoidalnego)
• Zatrucie środkami narkotycznymi, amfetaminą, kokainą, kannabis
• Zaburzenia świadomości w przebiegu zespołów abstynen-cyjnych (majaczenie, splątanie)
• Zaburzenia świadomości w przebiegu chorób somatycznych
• Zaburzenia świadomości w przebiegu chorób organicznych mózgu, w tym związanych w- procesem starzenia
• Stany dysforii w chorobach organicznych mózgu (padaczka i inne) w wieku podeszłym.
Postępowanie doraźne
• Należy dążyć do ustalenia przyczyn stanu naglącego (wywiad od osób bliskich, znających pacjenta i jego problemy).
• Dążyć do nawiązania kontaktu z osobą wymagającą pomocy.
• Ocenić stan somatyczny.
Po wykluczniu zatrucia alkoholem, barbituranami, lekami benzodiazepinowymi, opioidami oraz uwzględnieniu innych bezwzględnych przeciwwskazań do stosowania leków psychotropowych (por. tabele 2.13 i 3.10) można doraźnie zastosować jeden z następujących leków:
• Chlorpromazynę (Fenactil)
• Chlorprotyksen (Chlorprotixen)
• Hydroksyzynę (Atarax)
• Diazepam (Relanium).
Stany pobudzenie psychoruchowego, zachowanie agresywne będące przejawem zaburzeń psychicznych mogą wskazywać na potrzebę hospitalizacji na oddziale psychiatrycznym. W przypadku bezpośredniego zagrożenia własnego życia albo życia lub zdrowia innych osób w grę wchodzi przyjęcie do szpitala psychiatrycznego bez zgody tej osoby („Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego”, art. 23, §1 — w odniesieniu do osoby chorej psychicznie, art. 24, §1 — dotyczy obserwacji w przypadku wątpliwości, czy dana osoba z zaburzeniami psychicznymi jest chora psychicznie, por. też: „Pomoc medyczna osobom z zaburzeniami psychicznymi w świetle przepisów prawnych”).