025 3

SPRAWNOŚĆ OBIEGU CIEPLNEGO ELEKTROWNI KONDENSACYJNEJ

temperatur od T₂ do T_l (przemiana 4 — 1 lub 4' —    tego względu skraplanie pary

-: sprężonej doprowadza się do punktu 4', a uzyskaną w ten sposób ciecz spręża się 32 pomocą pompy do ciśnienia równego ciśnieniu nasycenia odpowiadającemu temperaturze górnego źródła. Ciecz jest podgrzewana izobarycznie (odcinek 4’ — 1) i temperatury wrzenia 7\, a następnie zamieniana izotermicznie na parę nasyconą sochą.

Ponadto, w celu osiągnięcia jak największej sprawności w obiegu elektrow-parowej, powinno się stosować możliwie wysoką temperaturę podczas izo-

-    tr. czno-izotermicznej przemiany parowania (1 — 2). Przy stosowanych obecnie materiałach konstrukcyjnych temperatura czynnika obiegowego wypływającego : gomego źródła (kotła) może osiągać poziom bliski 600°C, jest więc znacznie ■•-.ższa od temperatury krytycznej wody (/_kr = 374,15°C). Nie jest więc możliwe et. skanie nasyconej pary wodnej o takiej temperaturze i nie można zrealizować za

mocą pary wodnej przemiany izotermicznej w tej temperaturze. Kocioł parowy » elektrowni wyposaża się w przegrzewacz pary. Tylko część ciepła doprowadza się r i iczas przemiany izotermicznej, przy niezbyt wysokiej temperaturze. Parę nasyco-Bi o stopniu suchości bliskim x = 1 kieruje się do przegrzewacza, w którym rmegrzewa się ją do temperatury, na jaką zezwalają stosowane materiały konstrukcyjne.

Schemat obiegu cieplnego elektrowni parowej, pracującej według tak

—    sdyfikowanego obiegu, tzw. obiegu Rankine’a, przedstawiono na rysunku 2.5. jbieg ten z przegrzewaniem pary jest nazywany też niekiedy obiegiem Hirna. Kccioł 1 z przegrzewaczem 2 wytwarza parę o parametrach początkowych p_u t\.

Rys. 2.5. Schemat obiegu cieplnego elektrowni parowej kondensacyjnej / - kocioł; 2 - przegrzewacz pary; 3 - turbina; 4 - prądnica (generator); 5 - skraplacz (kondensator); 6 ~ pompa wody chłodzącej; 7- pompa skroplin; 8 - zbiornik wody zasilającej; 9 - pompa wody zasilającej

25