076 077 2

076 077 2



76 Programowanie liniowe

nego, zapisanym w tablicy 1.7. Z kolei z tablicy tej odczytujemy wartości wskaż- J ników optymalności dla zmiennych niebazowych zadania prymalnego; wynoszą ' one odpowiednio -1,50 dla zmiennej x4 i -0,125 dla zmiennej x5. Wartości te są i takie same (z dokładnością do znaku) jak wartości odpowiadających im zmiennych s komplementarnych y2 i y3 w rozwiązaniu optymalnym zadania dualnego.

» :

1.7.2. Pierwsza optymalna postać bazowa

O ile w prymalncj metodzie simpleks pewną trudność mogło stanowić znalezienie pierwszego dopuszczalnego rozwiązania bazowego, to w dualnej tl metodzie simpleks nie zawsze łatwe jest znalezienie pierwszego bazowego roz- f • wiązania optymalnego. Jeżeli zaistnieje konieczność rozwiązania dualną metodą simpleks takiego zadania, w którym nie dysponujemy pierwszą optymalną postacią bazową, to do jej otrzymania możemy zastosować metodę sztucznego ograniczenia, będącą odpowiednikiem metody zmiennych sztucznych wykorzystywanej w prymalnej metodzie simpleks do konstrukcji pierwszego bazowego rozwiązania dopuszczalnego. Poniżej opiszemy tę metodę.

Przez dołączenie zmiennych bilansujących sprowadzamy zadanie do dowolnej postaci bazowej. Sprawdzamy, czy postać ta jest optymalna. Jeżeli nie jest, konstruujemy sztuczne ograniczenie. Lewą stronę tego ograniczenia stanowi suma zmiennych niebazowych, prawa to odpowiednio dobrana duża liczba. Dobór ten powinien uwzględniać konieczność spełnienia tego ograniczenia dla wszystkich dopuszczalnych wartości zmiennych, które tworzą to ograniczenie. Ponieważ j otrzymujemy nierówności typu <, aby ją zbilansować, do lewej strony dodajemy zmienną bilansującą.

Następnie dokonujemy jednokrotnej wymiany bazy. Z bazy usuwamy zmienną bilansującą skonstruowanego przed chwilą sztucznego ograniczenia, a na to miejsce wprowadzamy tę zmienną niebazową, która ma największy współczynnik optymalności. Rozwiązanie otrzymane po wykonaniu tego przekształcenia jest bazowym >' rozwiązaniem optymalnym.

Naszkicowany powyżej sposób wprowadzenia sztucznego ograniczenia wskazuje na to, że tablica simpleksowa rozpatrywanego zadania zostaje rozszerzona i zwiększa się liczba zmiennych bazowych, co powoduje, że w ogólnym przypadku to nowe zadanie nie jest równoważne zadaniu wyjściowemu. Będzie lak jedynie wówczas, gdy zmienna bilansująca sztucznego ograniczenia stanie się ponownie & zmienną bazową. Tak więc, jeżeli po zakończeniu stosowania dualnej metody simpleks okaże się, że zmienna bilansująca sztucznego ograniczenia nie jest zmienną bazową, ani nie da się jej wprowadzić do bazy (jako zmiennej bazowej w alternatywnym bazowym rozwiązaniu optymalnym i dopuszczalnym), oznacza to, że (zadanie ma funkcję celu nieograniczoną od dołu (w przypadku zadania minimalizacji) lub od góry (dla zadania maksymalizacji).

lAm U

Dualna metoda simpleks


"i

( } f    •%


a


/} ■


■ a) U f *' ‘    3 >• au


4Y


Przykład 1.18


1 ■ ^

/ 'J v. :X'V ,


Stosując dualną metodę simpleks, należy rozwiązać zadanie rozpatrywane w przykładzie 1.1. Po wprowadzeniu zmiennych bilansujących x-,, x4 i x5 stwierdzamy, że są to zmienne bazowe pierwszego dopuszczalnego rozwiązania bazowego, które nie jest jednak optymalne. Do konstrukcji sztucznego ograniczenia wykorzystamy zmienne niebazowe x, i x2. Otrzymujemy dodatkowy warunek ograniczający w postaci10:

x, +x2 < 1600.

Dodajemy zmienną bilansującą x6 i otrzymujemy warunek: x,+x2+x6= 1600,

który dołączamy do tablicy simpleksowej (tablica 1.26).

Tablica 1.26

cx —»

max

2

3

0

0

0

0

Baza

<-*»

X|

X2

*3

Xj

*6

*3

0

2

2

i

0

0

0

14

.

0

1

2

0

1

0

0

8

*5

0

4

0

0

0

1

0

16

0

1

1

0

0

0

1

1 600

cr

-Z/

2

3

0

0

0

0

0

Zmienną niebazową o największym współczynniku funkcji celu jest x2, wprowadzamy więc ją do bazy na miejsce zmiennej x6 i otrzymujemy (tablica 1.27):

Tablica 1.27

cx —

max

2

3

0

0

0

0

Baza

Cn

X\

*2

X*

x6

Jti

0

0

0

i

0

0

-2

-3 186

*4

0

-i

0

0

1

0

-2

-3 192

**

0

4

0

0

0

1

0

16

X2

3

1

1

0

0

0

1

1 600

cr

-z;

-1

0

0

0

0

-3

4 800

Program DUAL.EXE jako najmniejszą wartość prawej slrony sztucznego ograniczenia dopuszcza dla tego zadania wartość 1600.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
122 123 122 Programowanie liniowe całkowitoliczbowe Ponieważ zmienne *,, *,, x4 mogą przyjmować jedy
Kolendowicz!1 podporowe. Z tablicy 11-1 odczytamy wartości ugięć wspornika obciążonego ciężarem q or
038 039 2 38 Programowanie liniowe ograniczających miała postać: ~o~ 1 . o W tym celu wiersz drugi w
042 043 2 42 U Programowanie liniowe 42 U Programowanie liniowe Tablica
050 051 2 50 Programowanie liniowe Pierwsza tablica simpleksowa ma postać (tablica 1.14): Tablica 1.
056 057 2 56 Programowanie liniowe 56 Programowanie liniowe Tablica 1.19 cx
058 059 2 58 Programowanie liniowe Tablica 1.20 cx
084 085 2 84 Programowanie liniowe simpleks. Zmienną opuszczającą bazę jest x2. Otrzymujemy wówczas
Zagadnienie programowania liniowego PL możemy zapisać jako:    jc x —> max Ax <
Zagadnienie programowania liniowego Dla każdego programu liniowego (zwanego pierwotnym) można zapisa
skanuj0277 (4) Z tablicy 11.4 dla wartości Br — 0,03030 odczytujemy wartość Bp, stosując interpelacj
DOOATEK A ZASADA DUALNOŚCI Wełny pod uwagę zodonle programowanie liniowego (pi t r-w o t n o); Należ
skanuj0277 (4) Z tablicy 11.4 dla wartości Br — 0,03030 odczytujemy wartość Bp, stosując interpelacj
Image(71) r- B _<_ 0 1_ł_ i * hUptfnjjcn)} £fcian* zapisane * Tablicy I W kolejnej iteracji
img028 CAŁKOWANIE FUNKCJI WYMIERNYCH Całkowanie ułamków prostych Ze wzorów 15 i 16 zapisanych w tabl
img154 Tabela 8.5 Tablica analizy wariancji dla regresji liniowej z testem na liniowość (dla danych

więcej podobnych podstron