Kolendowicz!1

podporowe. Z tablicy 11-1 odczytamy wartości ugięć wspornika obciążonego ciężarem q oraz silą skupioną P. Wprowadzając do równania (c) te wartości otrzymamy

^1 9^/4 1R*'^3 _ 0 8 El 3 El lub ?/^4 Rbi^3_ 8 3	(d)
czyli
^R* ^= \^qi	(e)
U Podstawiając RB do równań (a) i (b) obliczymy RA i MA:
	(0
	(g)

■    Omawianą belkę można rozwiązać inaczej, przyjmując jako niewiadomą nadliczbową moment utwierdzenia M_A. Wówczas belką podstawową będzie belka wolno podparta pokazana na rys. 1 l-50f. Pod wpływem obciążenia q na podporze lewej powstanie kąt obrotu a. Moment M_A obciążający belkę podstawową (rys. 1 l-50g) musi wywołać taki sam co do wartości, lecz o przeciwnym znaku kąt a, ponieważ w sztywnym utwierdzeniu kąt ugięcia jest równy zeru. Suma tych kątów da nam

_ brakujące równanie w postaci

a = 0.    .    (h)

■    Z tablicy 11-1, poz. 1 i 9, odczytamy odpowiednie kąty i otrzymamy następujące równanie

1 ql³    1 M_aI

24 ~EI ~ 3 ~eF ~ ’

a stąd

M_AĄq!\

czyli uzyskaliśmy tę samą wartość, co we wzorze (g).

■ Wykres momentów zginających dla belki rzeczywistej sporządzamy dodając wykresy momentów zginających dla belek obciążonych jak na rys. I l-50f i g (rys. 11-51).

211