Pomimo zbliżonych właściwości termoizolacyjnych i, w pewnym zakresie, podobnej gęstości objętościowej, materiały termoizolacyjne posiadają jednak tak odmienną budowę, że w celu określenia ich pozostałych właściwości, poza współczynnikiem przewodzenia ciepła, praktycznie wymagane jest stosowanie całkowicie różnych metod badawczych.
PODSTAWOWE RODZAJE I ZASTOSOWANIE
WŁÓKNISTYCH MATERIAŁÓW TERMOIZOLACYJNYCH
Jedną z podstawowych grup materiałów termoizolacyjnych stanowią wyroby wytwarzane z włókien szklanych i wełny mineralnej. Produkuje się je z włókien otrzymywanych przez rozwłóknienie stopu mineralnego, np. bazaltowego, żużlowego lub zestawu szklarskiego i, w większości przypadków, naniesienie odpowiedniej ilości lepiszcza organicznego. Zależnie od ilości lepiszcza i dodatkowego prasowania, uzyskuje się wyroby o gęstości pozornej w przedziale lO-s-250 kg/m3.
Biorąc pod uwagę gęstość pozorną i ewentualne zastosowanie materiałów okładzinowych, można wyszczególnić różne rodzaje włóknistych wyrobów termoizolacyjnych, przede wszystkim zaś:
- wełnę,
- maty,
- filc,
- płyty włókniste.
Wełna to materiał izolacyjny w postaci krótkich, luźno ułożonych włókien. Z odpadów w procesie produkcji wytwarza się również wełnę granulowaną.
Mata (termoizolacyjna) jest wyrobem elastycznym, płaskim, składającym się z warstwy materiału włóknistego oraz jedno- lub dwustronnej okładziny, np. w postaci welonu szklanego lub folii aluminiowej. Pewną odmianą tego rodzaju wyrobu jest mata Lamella składająca się z pasm materiału włóknistego z lepiszczem przyklejonym do elastycznej okładziny, przy zachowaniu prostopadłego ułożenia włókien do jej powierzchni. Mata tego typu znajduje zastosowanie w izolacji rurociągów i powierzchni zakrzywionych, np. izolacji zbiorników lub reaktorów.
Filc jest wyrobem termoizolacyjnym elastycznym, płaskim, stanowiącym warstwę wełny mineralnej, zawierającym lepiszcze w postaci spolimeryzowanych żywic syntetycznych. W przypadku włókien szklanych, wyrób taki nazywany jest wojłokiem.
Sztywne, włókniste materiały termoizolacyjne to płyty i płyty Lamella (podobnie jak w przypadku mat - z zachowaniem prostopadłego ułożenia włókien do powierzchni okładziny). Wyróżnić można również płyty warstwowe, w których materiał termoizolacyjny umieszczony jest pomiędzy sztywnymi okładzinami, np. w postaci płyt celulozowych, siatek stalowych, itd.
Do izolacji rur i zbiorników stosuje się otuliny i kształtki termoizolacyjne, czasem o złożonych kształtach, zależnych od kształtu izolowanego obiektu.
Ze względu na izolacyjność cieplną, można wyróżnić klasy wyrobów z wełny mineralnej. Podstawą podziału na klasy jest wartość deklarowana współczynnika przewodzenia ciepła. Zarówno wełna mineralna, jak i wyroby z włókien szklanych są materiałami niepalnymi, odpornymi na gnicie i pleśń, a dzięki rozwiniętej powierzchni posiadają bardzo dobre właściwości dźwiękochłonne, przez co często stosowane są obok miękkich gąbek z tworzyw
82