082 4

72 Ogólne zasady uprawy roślin zielarskich

ków oraz powierzchnia plantacji — możliwościom organizacyjnym i technicznym danego gospodarstwa (zapewnienie odpowiedniej liczby pracowników, możliwości wysuszenia, przerobu, magazynowania itp.).

Nad zagadnieniem płodozmianu dla roślin zielarskich przeprowadzają wiele badań i obserwacji instytucje naukowe polskie i obce. W ZSRR liczne badania przeprowadza Wszechzwiązkowy Instytut Roślin Leczniczych (WIŁ AR).

UPRAWA ROLI

Celem racjonalnej uprawy roli jest przede wszystkim utrzymanie odpowiedniej ilości wody w glebie, zachowanie jej struktury oraz walka z chwastami.

Rośliny zielarskie wymagają na ogół bardzo starannej i dokładnej uprawy, zbliżonej do uprawy pod warzywa. Staranniejsza i lepsza uprawa gleby przed założeniem plantacji zapewnia lepsze zbiory, ułatwia pielęgnowanie plantacji i obniża koszty obróbki roślin. Ze względu na głębokie korzenienie się dużej ilości roślin zielarskich, stosuje się zazwyczaj głęboką orkę z pogłębiaczem, przez co osiągamy nie tylko odwrócenie i wymieszanie ziemi, ale i spulchnienie głębszych warstw. Dla niewielkiej grupy roślin jednorocznych, płytko korzeniących się, wystarcza zwykła, średnia orka.

Orka musi być wykonana przed zimą, aby przez przemrożenie gleby nadać jej pożądaną strukturę, dzięki zaś opadom zimowym uzyskać niezbędny zapas wody. Głębokość orki zależy od rodzaju gleby i głębokości poprzednich orek na tym samym polu. Pól o płytkiej warstwie ornej, albo niezbyt głęboko dotychczas oranych, nie należy orać od razu zbyt głęboko, lecz pogłębiać je stopniowo.

Orkę przed zimą zostawiamy w ostrej skibie w celu wystawienia jak największej powierzchni ziemi na działanie powietrza, mrozu i promieni słonecznych, ziemia wówczas „kruszeje” i nabiera dobrej struktury.

Orka wiosenna jest niepożądana, gdyż naraża glebę na zbytnie wysuszenie, w wielu zaś wypadkach zagraża zniszczeniem gruzełkowatej budowy gleby.

Wiosenne czynności przy uprawie roli zależą przede wszystkim od rodzaju uprawy przedzimowej.

Orkę jesienną włókuje się wiosną możliwie wcześnie, doprawiając ją następnie bronami. Bronowanie to powtarzamy w niewielkich odstępach czasu, skoro tylko wzejdzie nowa seria chwastów nasiennych, pobudzonych do rozwoju bronowaniem poprzednim. Nie powinniśmy przy tym czekać dłużej, lecz bronować jak tylko na powierzchni roli ukażą się pierwsze liścienie, a wewnątrz niej białawe niteczki korzonków wschodzących chwastów.