084 5

3.    KOTŁY PAROWE

3.    KOTŁY PAROWE

Rys. 3.15. Schemat instalacji z palnikiem szczelinowym

I    - młyn wentylatorowy; 2 - odsiewa;:: (separator); 3 - kanał mieszanki pyłowo-powietrznej; 4 - skrzynia rozdzielcza powietrza wtórnego;

5 - wylot mieszanki; 6- wylot powietra wtórnego; 7 - spaliny zasysane z komor»’ paleniskowej; 8 - podajnik węgla surowego; 9-węgiel; 70-ruro-suszarkŁ

II    - powietrze pierwotne; 12 - widok palnika od strony komory paleniskowe z fragmentem orurowania;

13 - powstawanie cyrkulacji zewnętrzne spalin w wyniku przepływu powietrza ■wtórnego do czynnika suszącego muszą być dodane spaliny, które są zasysane przez mh wentylatorowy (rys. 3.25) z komory paleniskowej. Spaliny, przepływając w ruro-: szarce 10 wraz z surowym paliwem opadającym w dół, wstępnie suszągo. Powiel pierwotne 11 jest doprowadzone prawie w miejscu zasysania spalin ceł chłodzenia górnego odcinka kanału doprowadzającego spaliny.

Łatwiej jest zbudować palniki o dużej wydajności jako szczelinowe wirowe (przez powiększenie wymiarów i liczby dysz zwiększa się wydajni znamionowa palnika). Dlatego są one stosowane również do węgla kamienneą w przypadku kotłów dużej wydajności.

Rozpalanie kotła pyłowego odbywa się najczęściej za pomocą palni olejowych, które są wykorzystywane również do podtrzymania procesu spalania py w stanach niestabilnych pracy kotła. Zadaniem palnika jest rozpylenie ol doprowadzenie powietrza i wymieszanie go z rozpylonym paliwem. Aby zapew dobre rozpylanie, olej musi być podgrzany do temperatury 40 — 100°C w pod grzewaczach parowych. Na rysunku 3.16 przedstawiono palnik rozpałkowy z pyleniem ciśnieniowym (nagłe rozprężenie w dyszy). Innymi sposobami rozpylei są: rozpylenie rotacyjne (ruch wirowy), rozpylenie za pomocą pary lub powiet:

Instalacja palnika olejowego (rys. 3.16) składa się z palnika właściwego kanałów doprowadzających powietrze pierwotne 9 i wtórne 10, palnika zapalą:?

84