090620097940

Krotność chłodzenia (stosunek masy wody chłodzącej do skraplanej pary)- możemy obniżać temperaturę w skraplaczu zwiększając ilość wody chłodzącej, ale trzeba pamiętać, ze zwiększa się praca pompowania tej wody.

■4- Większa objętość pary na końcu rozprężania- im niższe ciśnienie, tym większa objętość właściwa pary. Wymusza to albo zwiększenie liczby wylotów z turbin, albo powiększenie straty wylotowej.

Rys. 2.9. Wpływ temperatury w skraplaczu na sprawność teoretyczną obiegu Ranlrine’a

d)    Przegrzew wtórny

Przegrzew wtórny zapewnia poprawę sprawności jeśli średnia temperatura dostarczania ciepła z przegrzewem jest wyższa niż w przypadku jego braku. Przegrzew wtórny zapewnia również mniejszą wilgotność pary na końcu procesu rozprężania. Ciśnienie przegrzewu wynosi zazwyczaj 0,2-0,25 p₀. teoretyczny względny przyrost sprawności wynosi ok. 3-4%, rzeczywisty 4-5%. Różnica jest wywołana faktem, że zwiększenie suchości pary wpływa na zwiększenie sprawności wewnętrznej turbiny. Wykres i-s jest w odp. na pytanie 3.

e)    Regeneracyjny podgrzew wody

Polega na wykorzystaniu ciepła już częściowo rozprężonej pary do podgrzewu wody zasilającej. Ciśnienie pary upustowej musi być odpowiednio dobrane, aby uzyskać jak największy wzrost sprawności. W skrajnych przypadkach (upuszczamy parę świeżą lub zza turbiny) nie uzyskamy poprawy sprawności. Im wyższe parametry początkowe pary, tym większy względny przyrost sprawności i wyższą temperaturę wody zasilającej otrzymujemy dla tej samej liczby podgrzewaczy regeneracyjnych. Zwiększanie liczby podgrzewaczy daje coraz mniejszy względny przyrost sprawności i wiąże się z coraz większymi nakładami inwestycyjnymi. Optymalna liczba pogrzewaczy zależy od mocy bloku i parametrów początkowych (dochodzi max. do 8-9). Wzrost sprawności jest największy dla ściśle określonej temperatury wody zasilającej (dla konkretnej liczby podgrzewaczy). Wynosi ona 0,6-0,751* przy danym ciśnieniu.